Zbigniew Buczkowski

Zbigniew Buczkowski
Ilustracja
Zbigniew Buczkowski (2012)
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1951
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Jolanta Buczkowska

Lata aktywności

od 1972

Zbigniew Buczkowski (ur. 20 marca 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy, estradowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta i reżyser.

Życiorys

Rodzina i edukacja

Jest synem Zdzisławy i Mariana Buczkowskich, którzy pracowali w PLL LOT[1]. Jego ojciec był pilotem, który zginął w katastrofie lotniczej w listopadzie 1951. Ma dwóch braci, starszego o trzy lata Waldemara i młodszego o dwa lata Mariana[2]. Jego ciotką ze strony matki była Lucyna Szczepańska, a wujem – Feliks Szczepański[3]. Mieszkał na Czerniakowie[4], obok wytwórni filmowej przy ulicy Chełmskiej, gdzie statystowała sąsiadka, z której pomocą w wieku 10 lat wystąpił pierwszy raz jako statysta w filmie[5][6]. W młodości przez trzy lata trenował boks w klubie Legia Warszawa[7].

W 1970 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Warszawie[8].

Kariera zawodowa

W 1972 zadebiutował epizodyczną rolą kelnera w filmie Janusza Kondratiuka (z którym zaprzyjaźnił się[4]) Dziewczyny do wzięcia[9]. Zaważyło to na decyzji porzucenia wyuczonego zawodu, by poświęcić się aktorstwu. Grał niewielkie role w kolejnych filmach, a w 1977 pojawił się w głównej roli w filmie Tomasza Zygadło Rebus[9]. Zdawał do szkoły filmowej, jednak nie dostał się[10].

Zbigniew Buczkowski na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2010)

Na początku lat 80. zadebiutował w Teatrze Komedii w Warszawie rolą w sztuce Jonasza Kofty i Stefana Friedmanna Fachowcy, czyli po prostu robota w reżyserii Jerzego Gruzy. Od 17 grudnia 1983 występował w podwójnej roli – Naukowca i skrzypka Stasia – w sztuce Andrzeja Kondratiuka Koniec ery menelików w reżyserii Janusza Kondratiuka[11]. W 1986 zdał estradowy egzamin eksternistyczny[12]. Po prawie trzech latach zakończył współpracę z Komedią, chcąc skupić się na karierze filmowej[13].

Popularność przyniosły mu role w serialach telewizyjnych: Henryka Lermaszewskiego w Domu[14], Wiesława Graczyka w Graczykach, Zbyszka Pyciakowskiego w Świętej wojnie i Kazimierza Barskiego w Lombardzie. Życiu pod zastaw. Za rolę w Graczykach był nominowany do nagrody Telekamery 2001 dla ulubionego aktora.

W 2011 nagrał album studyjny pt. Koło kina, na którym znalazły się kompozycje Andrzeja Rutkowskiego do słów Jacka Cygana i Marka Gaszyńskiego[15].

W październiku 2014 wydał autobiografię pt. Pisz pan książkę![16].

Życie prywatne

Zbigniew Buczkowski z żoną (2008)

Od 1981 żonaty z Jolantą[17]. Mają córkę Hannę (ur. 1982) i syna Michała (ur. 1984)[18]. Mieszka w Piasecznie[19].

7 października 2010 został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy w Suwałkach na karę grzywny 6 tys. złotych za wyłudzenie zaświadczenia ukończenia kursu na prawo jazdy[20].

Filmografia

Role gościnne
  • 1972: Dziewczyny do wzięcia – kelner, nie został wymieniony w czołówce
  • 1976: Daleko od szosy – milicjant z patrolu, nie został wymieniony w czołówce
  • 1976–1987: 07 zgłoś się – cztery role: w odc. 9 kumpel Wojteczka „Szklanego Oczka”, w odc. 13 „prezes” Konorek, w odc. 18 menel w lesie, w odc. 20 „Portier”, goryl pana Leona
  • 1976: Polskie drogi – Rysiek, partyzant z GL
  • 1979: Terrarium – mężczyzna grający w „trupa”, nie został wymieniony w czołówce
  • 1979: Tajemnica Enigmy – żołnierz AK zabijający Brochwitza
  • 1979–1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – powstaniec
  • 1980: Powstanie listopadowe 1830–1831 – dyskutant w „Klubie”, nie został wymieniony w czołówce
  • 1980–1982: Sherlock Holmes i Doktor Watson – policjant, nie został wymieniony w czołówce
  • 1983: Alternatywy 4 – układający parkiet u Kubiaków
  • 1988–1991: W labiryncie – lekarz pogotowia przy zwłokach dziecka, nie został wymieniony w czołówce
  • 1988–1991: Pogranicze w ogniu – Kitzel, pracownik gdańskiego hotelu „Sopot”, współpracownik Abwehry
  • 1997: Pułapka – mężczyzna na plaży (głos), nie został wymieniony w czołówce
  • 2007: Ja wam pokażę! – samotny mężczyzna w Sopocie (odc. 1)
  • 2013: 997. Fajbusiewicz na tropie – komisarz policji (odc. 3)
  • 2020: Reporterzy. Z życia wzięte – Kazimierz Barski, właściciel lombardu (odc. 3)
Produkcja filmowa

Wyróżnienia

Odcisk dłoni i podpis Zbigniewa Buczkowskiego na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2003 – odciśnięcie dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2004 – Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego w plebiscycie publiczności na VIII Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu
  • 2009 – Monidło nagroda dla najlepszego aktora niezawodowego wręczana podczas festiwalu Jana Himilsbacha w Mińsku Mazowieckim
  • 2022 – Nagroda Specjalna TV Puls na gali Telekamery 2022

Przypisy

  1. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 38, 43.
  2. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 18, 39.
  3. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 152–153.
  4. 1 2 Tygodnik „To & Owo” nr 35/26.08.2024, s. 5
  5. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 17.
  6. ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 11, 13 marca 2014, s. 16–17.
  7. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 87.
  8. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 50.
  9. 1 2 Buczkowski 2015 ↓, s. 20.
  10. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 54.
  11. ↑ Informacje na temat spektaklu „Koniec ery menelików”. e-teatr.pl. [dostęp 2010-08-03].
  12. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 60.
  13. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 122–123.
  14. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 185.
  15. ↑ Zbigniew Buczkowski – Koło Kina. tvp.info. [dostęp 2011-07-13].
  16. ↑ Pisz pan książkę! [online], empik.com.
  17. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 74.
  18. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 76.
  19. ↑ Buczkowski 2015 ↓, s. 7.
  20. ↑ Aktor Zbigniew B. prawomocnie skazany.. gazeta.pl, 2010-10-07.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.