Zgniłocha
| wieś | |
 Fragment miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
153 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
330 |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
10-687[1] |
| Tablice rejestracyjne |
NOL |
| SIMC |
0486913 |
Położenie na mapie gminy Purda _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego  | |
 53°33′47″N 20°33′46″E/53,563056 20,562778[2] | |
Zgniłocha (niem. Gimmendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś leżąca nad jeziorem Gim w dużym kompleksie lasów sosnowych i świerkowych. We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, punkty usługowe, sklep spożywczo-przemysłowy, plac zabaw dla dzieci, boisko sportowe w okresie letnim spełniające rolę miejsca do spotkań, organizacji corocznych festynów rodzinnych.
Historia
Wieś lokowana w XVII w., założona jako ulicówka, gdzie większość gospodarstw położona jest przy głównej drodze. Występuje także zabudowa kolonijna.
Zabytki i atrakcje turystyczne
- niektóre budynki mieszkalne wraz z zabudową gospodarczą, w tym chałupy drewniane
- najstarszy we wsi dom drewniany jest objęty ochroną
- dom sołtysa w środkowej części wsi z charakterystycznym gankiem
- kapliczka, jedyne miejsce nabożeństw religijnych
- stary cmentarz poniemiecki (sześć mogił)
- stanowiska archeologiczne na południe od wsi.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1620 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 161003
Bibliografia
- charakterystyka wsi na stronie Domu Warmińskiego
- Gimmendorf, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 571.