Zieleń brylantowa
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C27H34N2O4S | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
482,63 g/mol | |||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||
Zieleń brylantowa – organiczny związek chemiczny z grupy barwników trifenylometanowych (anilinowych), podobny do zieleni malachitowej, od której różni się obecnością grup etylowych zamiast metylowych przy atomach azotu oraz anionem wodorosiarczanowym, HSO−
4 (zieleń malachitowa zawiera anion chlorkowy, Cl−
).
Zastosowanie
W medycynie zieleń brylantowa, podobnie jak fiolet gencjanowy, jest stosowana w lecznictwie (w Polsce obecnie bardzo rzadko, ze względu na trudną dostępność) jako środek antyseptyczny do dezynfekcji skóry i ran, w roztworach wodnych i spirytusowych o stężeniu 1–2%, rzadziej jako maść i w innych postaciach leku recepturowego. Znana pod nazwą farmaceutyczną viride nitens. W krajach byłego ZSRR powszechnie używana jako środek odkażający potocznie nazywany „zielonką” (ros. зелёнка). Jest składową środka opatrunkowego – lakieru Nowikowa.
Ponadto może być używana do barwienia wełny i jedwabiu.
Rosyjska зелёнка.
Zastosowanie „zielonki” w leczeniu ospy w Rosji.
Bibliografia
- Piotr Kubikowski, Wojciech Kostowski, Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1979.
- Poradnik Terapeutyczny, Piotr Kubikowski (red.), wyd. 2, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1969.
- Poradnik Terapeutyczny, Piotr Kubikowski (red.), wyd. 3, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1975.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
_Structural_Formula_V1.svg.png)