Zieleń S
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C27H25N2NaO7S2 | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
576,63 g/mol | |||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
ciemnozielony proszek | |||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||
Zieleń S, zieleń brylantowa BS, E142 – organiczny związek chemiczny, trifenylometanowy barwnik smołowy. Jest zakazany w niektórych krajach[1].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg ciała[2].
Zastosowanie
Jest stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek m.in. do groszku konserwowego, sosu miętowego, serników w proszku, galaretek oraz w przemyśle tekstylnym[1].
Zagrożenia
W stosowanych stężeniach barwnik ten rzadko jest szkodliwy dla zdrowia, aczkolwiek w większych ilościach może powodować astmę, nadpobudliwość, bezsenność, reakcje alergiczne (np. wysypkę), a nawet anemię[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 Bill Statham, E213: Tabele dodatków i składników chemicznych, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336, ISBN 978-83-7243-529-3.
- ↑ E142: Zieleń brylantowa BS, [w:] Food-Info.net [online] [dostęp 2010-09-29].
Bibliografia
- J. Chodkowski, Mały słownik chemiczny, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1967.
