Indygokarmin

Indygokarmin

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) sól sodowa kwasu indygo-5,5'-disulfonowego Inne nazwy i oznaczenia indygotyna, indygokarmina, karmin indygo, karmin indygowy, E132, C.I. 73015 numer WE: 212-728-8
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H8N2Na2O8S2
Masa molowa	466,35 g/mol
Wygląd	niebieski lub fioletowoniebieski proszek lub niebieskie granulki z miedzianym połyskiem[1]
Identyfikacja
Numer CAS	860-22-0
PubChem	5284351
SMILES C1=CC2=C(C=C1S(=O)(=O)[O-])C(=O)C(=C3C(=O)C4=C(N3)C=CC(=C4)S(=O)(=O)[O-])N2.[Na+].[Na+]
InChI InChI=1S/C16H10N2O8S2.2Na/c19-15-9-5-7(27(21,22)23)1-3-11(9)17-13(15)14-16(20)10-6-8(28(24,25)26)2-4-12(10)18-14;;/h1-6,17-18H,(H,21,22,23)(H,24,25,26);;/q;2*+1/p-2/b14-13+;; InChIKey KHLVKKOJDHCJMG-QDBORUFSSA-L
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 10 g/l[2] w innych rozpuszczalnikach etanol: praktycznie nierozpuszczalny[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P brak zwrotów P Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22 Zwroty S S22, S24/25 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 1 0   Numer RTECS DU3000000 Dawka śmiertelna LD50 93 mg/kg (szczur, dożylnie)
Podobne związki
Podobne związki	dibromoindygo
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	V04 CH02
Farmakokinetyka Działanie diagnostyczne

Indygokarmin, indygotyna – organiczny związek chemiczny, disulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, wskaźnik pH i wskaźnik redoks. Stosowany jest w medycynie, przemyśle barwników (między innymi jako barwnik spożywczy o numerze E132) i jako odczynnik chemiczny.

Jako wskaźnik pH, w roztworach silnie zasadowych przyjmuje barwę żółtą, w innych zaś niebieską^[3]; w pH pośrednim ma barwę zieloną^[4]. Zmiana barwy zachodzi w zakresie pH 11,7–14,0^[3].

Może być stosowany jako wskaźnik redoks (niebieski w formie utlenionej, żółty w formie zredukowanej), gdyż łatwo i odwracalnie ulega redukcji do leukoindygokarminu^[5], za pomocą na przykład pyłu cynkowego^[5] lub glukozy^[4]. Podczas stopniowej redukcji cukrem w środowisku zasadowym barwa roztworu zmienia się na żółtą, poprzez pośredni związek o barwie czerwonej^[4]. Leukoindygokarmin jest czułym wskaźnikiem umożliwiającym wykrywanie tlenu^[4][5].