Znamjanka
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Hromada |
Znamjanka | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
27400 | ||||
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 48°42′49″N 32°40′24″E/48,713611 32,673333 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Znamjanka (ukr. Знам'янка) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kirowohradzkim, w rejonie kropywnyckim, siedziba hromady. W 2018 roku liczyło ok. 22,8 tys. mieszkańców[1].
Jeden z większych węzłów[2] Kolei Odeskiej.
Opis
Miasto położone jest na obrzeżach lasu Czernego, na granicy strefy leśno-stepowej (od północy) i stepowej (od południa), 40 km na północny wschód od centrum regionalnego - Kropywnickiego.
Miasto jest także ośrodkiem wspólnoty terytorialnej, w skład której wchodzi jedno miasto, osada typu miejskiego Znamjanka Druha oraz 4 wsie: Vodjane, Petrowe, Sokiłnyky i Novoołeksandrivka
Historia
Znamjanka została założona w 1869 roku jako stacja kolejowa, a nazwana na cześć najbliższej wsi, założonej w 1730 roku przez osadników z regionu Orel (dziś Znamjanka Druha).
W 1886 r. mieszkały tu 143 osoby. w 1913 r. 6 tys.
W czasie wojny radziecko-ukraińskiej Znamjanka znalazła się pod kontrolą Ukraińskiej Republiki Ludowej i Republiki Chołodnego Jaru[3].
W 1920 r. wojska radzieckie za trzecim podejściem zdobyły miasto.
W czasie Wielkiego Głodu i represji sowieckich zginęło co najmniej 890 mieszkańców[4]
Podczas II wojny światowej miasto okupowane było przez wojska niemieckie od 5 sierpnia 1941 r. do 9 grudnia 1943 r.[5][6]. Wiosną 1943 przeniesiono tu z Sandomierza niemiecki obóz jeniecki Stalag 359, następnie przeniesiony do Borysiwki w lipcu 1943[7].
W 1989 liczyło 33 828 mieszkańców[2][8].
Podczas wojny na Donbasie w działaniach wojennych wzięło udział ponad tysiąc mieszkańców miasta, zginęło 12 osób[9], a imieniem jednego z nich (Wiktor Gołi) nazwano centralną ulicę[10].
Podczas inwazji na Ukrainę Znamjanka stała się schronieniem dla kilku tysięcy uchodźców z południowego wschodu kraju.
Zabytki
W 2008 r. wzniesiono pomnik ofiar Wielkiego Głodu i represji politycznych. W mieście mieszkał potomek Tarasa Szewczenki, który w 2008 roku zainicjował budowę pomnika pisarza. W 2014 roku w centrum miasta stanął pomnik upamiętniający wydarzenia Euromajdanu. W 2021 roku zainstalowano tablicę ku czci żołnierzy poległych na wschodniej Ukrainie. Pod koniec 2023 roku na tej tablicy zawisły także zdjęcia bohaterów, którzy zginęli podczas inwazji na pełną skalę
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.41
- 1 2 3 Знаменка // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.465
- ↑ Роман Коваль Отамани Гайдамацького краю. 33 біографії. — Київ, «Правда Ярославичів», 1998
- ↑ Виконавчий комітет Знам'янської міської ради, Архівний відділ міської ради, Відділ внутрішньої політики міськвиконкому Чорна смуга довжиною в два роки. Книга пам'яті міста Знам'янки та смт. Знам'янка Друга Кіровоградської області — Знам'янка, 2008
- ↑ Кіровоградщина. Історія. Традиції. Сучасність. / За загальної редакцією О. В. Чуднова. — Кіровоград: Імекс-ЛДТ, 2008.
- ↑ https://web.archive.org/web/20150402092025/http://www.uamoderna.com/images/materialy_dokumenty/Olga_diary/Olga.pdf
- ↑ Geoffrey P. Megargee, Rüdiger Overmans, Wolfgang Vogt: The United States Holocaust Memorial Museum Encyclopedia of Camps and Ghettos 1933–1945. T. IV. Indiana University Press, United States Holocaust Memorial Museum, 2022, s. 362. ISBN 978-0-253-06089-1. (ang.).
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ У Знам'янці відкрили дошку пам'яті загиблим бійцям
- ↑ 27 серпня 2016 рік. Відкриття пам'ятної дошки Віктору Голому
Linki zewnętrzne
- Znamionka 1.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 653.
