Zuihō
 | |
| Klasa |
lotniskowiec |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
arsenał marynarki w Yokosuce |
| Położenie stępki |
20 czerwca 1935 (jako tankowiec „Takasaki”) |
| Wodowanie |
19 czerwca 1936 |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
| |
| Wejście do służby |
27 grudnia 1940 |
| Wycofanie ze służby |
25 października 1944 |
| Los okrętu |
zatopiony przez samoloty podczas bitwy o Leyte |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa – 11 262 ton, |
| Długość |
217 m |
| Szerokość |
18,1 |
| Zanurzenie |
6,5 m |
| Napęd | |
| turbiny parowe o mocy: 38 800 kW | |
| Prędkość |
28 węzłów |
| Zasięg | |
| Uzbrojenie | |
| 8 dział 127 mm/40 cal. (usunięte w 1944), 56 działek przeciwlotniczych 25 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 30 samolotów pokładowych | |
| Załoga |
785 |
Zuihō (jap. 瑞鳳) – japoński lotniskowiec lekki typu Zuihō.
Stępkę okrętu położono w 1934, budując pierwotnie szybki tankowiec „Takasaki”. W grudniu 1940 zakończono przebudowę statku na lotniskowiec.
W czerwcu 1942 razem z grupą swoich samolotów „Zuihō” wspierał japońską inwazję w bitwie pod Midway, nie biorąc jednak udziału w starciu sił głównych lotniskowców. W sierpniu tego samego roku, razem z innymi okrętami, został wyznaczony do wspierania operacji na Guadalcanalu. Jednakże, 26 października został uszkodzony przez bombę lotniczą w bitwie pod Santa Cruz.
W kwietniu 1943 „Zuihō” został przydzielony do 11. Floty Powietrznej oraz prowadzenia ostatniej japońskiej ofensywy w regionie wysp Salomona. 25 października 1944 został zatopiony przez amerykańskie samoloty na północny wschód od przylądka Engano.
Bibliografia
- Mark E. Stille: Marynarka Wojenna Cesarstwa Japonii w wojnie na Pacyfiku. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2015, s. 53-77. ISBN 978-83-7976-319-1.