115 Pułk Piechoty (II RP)

115 Pułk Piechoty (115 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

115 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Został sformowany w sierpniu 1939, w mobilizacji alarmowej przez Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie dla rezerwowej 41 Dywizji Piechoty, z wyjątkiem III batalionu, który organizowany był na początku września w I rzucie mobilizacji powszechnej przez 13 pułk piechoty w Pułtusku. Gotowość do działania (bez III batalionu) miał osiągnąć w ciągu 54 godzin^[1].

W kampanii wrześniowej 1939 pułk walczył w składzie macierzystej dywizji.

• dowództwo
  • dowódca – ppłk Czesław Rzedzicki
  • adiutant – kpt. Stefan Parfiniewicz^[2]
• I batalion – mjr Karol Fanslau
• II batalion – mjr Andrzej Józef Mika
• dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. Ryszard Roman^[3]
• dowódca 6 kompanii strzeleckiej – kpt. Zbigniew Stanisław Stańczewski †1940 Charków^[4]
• III batalion – mjr Władysław Klucz

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939 roku. Początek II wojny światowej, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2006, ISBN 83-7399-169-7.
• Aleksander Kociszewski: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, 13 Pułk Piechoty, zeszyt 4. Warszawa: Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „Mikromax” Sp. z o.o., 1990. ISBN 83-900009-9-7.
• Tadeusz Łuniewski. 41 Dywizja Piechoty Rezerwowa we wrześniu 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (254), 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281. 
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1976.