11 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

11 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1962
Rozformowanie	1990
Dowódcy
Pierwszy	mjr Ryszard Rząsa
Ostatni	kpt. Krzysztof Fabianowski
Organizacja
Numer	1048
Dyslokacja	Kuźnia Raciborska
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska OPK
Rodzaj wojsk	Wojska obrony przeciwlotniczej
Podległość	1 Brygada Rakietowa OPK

11 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (11 dr OP) – samodzielny pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej.

Dywizjon stacjonował w Kuźni Raciborskiej, podlegał dowódcy 1 Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej Kraju. Został rozformowany w 1990 roku.

Zgodnie z rozkazem MON nr 005/Oper. z dnia 28 stycznia 1961, następnie zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 0012/Org. z dnia 9 lutego 1962 i rozkazem dowódcy 1 Korpusu OPK Nr 0030/Org. z 26 marca 1962, przystąpiono do formowania 11 dywizjonu ogniowego artylerii rakietowej na bazie rozformowanych 96. i 89. pułków artylerii przeciwlotniczej.

Zasadniczym sprzętem bojowym dywizjonu był PZR SA-75 Dźwina.

Dywizjon włączony został w system dyżurów bojowych Wojsk OPK razem z 13 DA OPK w 1964 roku.

• ppłk Ryszard Rząsa – 1962–1968
• ppłk Bolesław Rabiec – 1968–1978
• kpt. Antoni Kocot – 1978–1980
• mjr Ryszard Żuk – 1980–1983
• mjr Jan Kupiec – 1984–1985
• ppłk Bogdan Nowak – 1985–1988
• kpt. Krzysztof Fabianowski – 1988–1990

• 13 Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1962–1967
• 1 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1967–1988
• 1 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej Kraju – 1988–1990

• Infowsparcie
• Archiwum Sił Powietrznych