11 Macedońska Dywizja Piechoty

Napięte stosunki międzynarodowe na Bałkanach spowodowały, że car Bułgarii Ferdynand I 30 września 1912 ogłosił powszechną mobilizację^[3]. Pod koniec października 1912, w celu wzmocnienia 2 Armii w Swilengradzie, rozpoczęto formowanie 11 Dywizji Piechoty. Zapleczem do jej tworzenia były czety Macedońsko-Odrinskiego Pospolitego Ruszenia^[4].

30 lipca 2013 w Bukareszcie rozpoczęły się rokowania pokojowe, a dzień później weszło w życie zawieszenie broni^[5]. Po podpisaniu pokoju w Bukareszcie car Ferdynand I ogłosił demobilizację armii. Wykonując rozkaz o demobilizacji, w sierpniu 1913, rozformowano 11 Dywizję Piechoty^[6].

W świetle narastającego zagrożenia wojennego, na początku lipca 1914 w sztabie Armii Bułgarskiej rozpoczęto prace nad uaktualnieniem planów mobilizacyjnych^[7]. Ogłoszone w marcu 1915 wytyczne w sprawie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek zintensyfikowały proces szkolenia rezerw osobowych. Na początku września 1915, bataliony szkolące rezerwę utworzyły sześć pułków kadrowych. Weszły one później w skład tzw. Dywizji Kadrowej, która już po ogłoszeniu mobilizacji i uzupełnieniu jej składu przez macedońskich ochotników została przemianowana na 11 Macedońską Dywizję Piechoty^[8].

Dywizja początkowo stacjonowała na froncie rumuńskim w składzie 3 Armii. W związku z zagrożeniem, jakie powstało w wyniku wylądowania w Salonikach jednostek brytyjsko-francuskiego korpusu ekspedycyjnego, dywizja przegrupowana została na południe i przekazana do dyspozycji dowódcy 2 Armii gen. lejt. Todorowa^[9].

Na początku 1916, po konferencji w Niszu, dowództwo niemieckie wycofało gros swoich jednostek z Bałkanów, a wojska bułgarskie zostały rozmieszczone nad granicą grecką blokując oddziały Ententy zgrupowane w Salonikach. Na prawym skrzydle zgrupowania obronnego znajdowała się 2 Armia bułgarska w składzie 7 Rilskiej DP, 11 Macedońskiej DP i 2 Brygady Piechoty z 3 Bałkańskiej DP oraz Dywizji Kawalerii. Dowodzenie 2 Armią bułgarską pozostawało w gestii Kwatery Głównej Armii Bułgarskiej^[10].

16 września 1918 wojska Ententy uderzyły na odcinku Wardar – jezioro Dojran. XII Korpus Piechoty Sprzymierzonych, składający się z czterech dywizji brytyjskich i dwóch greckich nie był w stanie przełamać silnie ufortyfikowanych pozycji bronionych przez 9 Plewneńską DP i 1 Brygadę ze składu 11 DP. Pomimo użycia w kolejnych dniach przez Brytyjczyków gazów bojowych i lotnictwa Bułgarzy obronili swoje pozycje, a dowództwo alianckie zrezygnowało z dalszych prób przełamania bułgarskiej obrony na tym odcinku frontu^[11].

W połowie 1919 rozformowano 1 Macedońską DP^[12].