20 Dywizja Grenadierów Pancernych
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
23 lipca 1943 |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
.svg.png){kind=small}
20 Dywizja Grenadierów Pancernych (niem. 20. Panzergrenadier Division) – niemiecka dywizja grenadierów pancernych z okresu II wojny światowej.
Historia
Dywizja powstała 23 lipca 1943 r. z 20 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej, którą wzmocniono 8. batalionem pancernym. Jesienią dywizja była aktywna w ramach Grupy Armii Środek pod Kijowem i nad Dnieprem. Pomimo ciężkich strat pozostawała na pierwszej linii i walczyła o Winnicę na Ukrainie (styczeń 1944), w kotle Hubego w rejonie Kamieńca Podolskiego (marzec-kwiecień 1944) i w bitwie o Brody (maj 1944). W czerwcu i sierpniu 1944 wycofała się przez południową Polskę na linię Wisły, gdzie brała udział w próbie likwidacji przyczółka baranowsko-sandomierskiego. W styczniu 1945 r. ofensywa sowiecka zepchnęła dywizję na Śląsk, w marcu została przerzucona nad Odrę. Jednostka została zniszczona w czasie walk o wzgórza Seelow, jej resztki uniknęły sowieckiej niewoli poddając się Amerykanom pod Tangermünde.
Dowódcy
- Generalleutnant Georg Jauer (od 23 lipca 1943),
- Generalmajor Georg Scholze (od 1 stycznia 1945 do 24 kwietnia 1945, gdy popełnił samobójstwo).
Skład dywizji (1944)
- 8 batalion pancerny,
- 76 pułk grenadierów pancernych,
- 90 pułk grenadierów pancernych,
- 20 zmotoryzowany pułk artylerii,
- 120 pancerny batalion rozpoznawczy,
- 20 batalion przeciwpancerny,
- 20 zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
- 20 zmotoryzowany batalion łączności,
- 284 armijny batalion przeciwlotniczy,
- 20 batalion zapasowy,
- 20 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Bibliografia
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.