39 Dywizja Zmechanizowana
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie |
1992 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
39 Gwardyjska Barwienkowska Dywizja Zmechanizowana (ros. 39-я гвардейская мотострелковая Барвенковская ордена Ленина дважды Краснознамённая орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия) – związek taktyczny Armii Radzieckiej przejęty przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.
W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 8 Armii[1]. Dyslokowana do Rosji i rozformowana w 1992[2].
Struktura organizacyjna
Skład w 1990[3]:
- dowództwo i sztab – Ohrdruf
- 117 Gwardyjski Poznański pułk zmotoryzowany;
- 120 Gwardyjski Poznański pułk zmotoryzowany;
- 172 Gwardyjski Gnieźnieński pułk zmotoryzowany;
- 15 Gwardyjski Reczycki pułk czołgów;
- 23 batalion czołgów;
- 87 Gwardyjski Poznański pułk artylerii samobieżnej;
- 915 pułk rakiet przeciwlotniczych;
- 489 dywizjon przeciwpancerny;
- 11 batalion rozpoznawczy;
- 154 batalion łączności;
- 272 batalion inżynieryjno-saperski;
- 305 batalion obrony przeciwchemicznej;
- 1128 batalion zaopatrzenia;
- 49 batalion remontowy;
- 33 batalion medyczny.
Przypisy
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 353.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 381.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 353–354.
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.