4 Dywizja Strzelców Spadochronowych (III Rzesza)

4 Dywizja Strzelców Spadochronowych

4 Fallschirm-Jäger-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	listopad 1943
Rozformowanie	kwiecień 1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Heinrich Trettner
Działania zbrojne
Kampania włoska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Luftwaffe
Rodzaj wojsk	wojska powietrznodesantowe
Podległość	I korpus spadochronowy

4 Dywizja Strzelców Spadochronowych (niem. 4 Fallschirm-Jäger-Division) – powietrznodesantowa jednostka Luftwaffe złożona z Niemców i Włochów podczas II wojny światowej.

Dywizja została sformowana w listopadzie 1943 r. w Wenecji. W jej skład weszły oddziały 2 Dywizji Strzelców Spadochronowych. Ponadto silny kontyngent stanowili ochotnicy włoscy, którzy służyli przed wyjściem Włoch z wojny na początku września 1943 r. w 184 Dywizji Spadochronowej „Nembo” i 185 Dywizji Spadochronowej „Folgore”. Na czele 4 Dywizji Strzelców Spadochronowych stanął gen. Heinrich Trettner. Pod koniec stycznia 1944 r. weszła ona do walki w składzie I Korpusu Spadochronowego przeciwko wojskom alianckim, które wylądowały pod Anzio (patrz: Operacja Shingle). Następnie pełniła zadania ochronne i patrolowe w Rzymie. Jako ostatnia niemiecka jednostka opuściła 4 czerwca stolicę Włoch. Wycofywała się przez Viterbo – Sienę – Firenzę, zajmując pozycje obronne na przełomie 1944/1945 r. na Przełęczy Futa na Linii Gotów. W marcu 1945 r. z dywizji odeszły II Batalion, 12 Pułk Strzelców Spadochronowych i 2 kompania batalionu saperów do nowo formowanej w Austrii 10 Dywizji Strzelców Spadochronowych. 4 Dywizja Strzelców Spadochronowych walczyła z aliantami pod Nettuno, Florencją i Bolonią, poddając się w rejonie Viacenza – Bozen pod koniec kwietnia 1945 r.

• dowództwo dywizji
  • kompania motocyklowa
  • zmotoryzowany pododdział żandarmerii
  • pododdział zaopatrzeniowy
• 10 Pułk Strzelców Spadochronowych
  • trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
  • pluton łączności
  • zwiadowcza kompania rowerowa
• 11 Pułk strzelców Spadochronowych
  • trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
  • pluton łączności
  • zwiadowcza kompania rowerowa
• 12 Pułk Strzelców Spadochronowych
  • trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
  • pluton łączności
  • zwiadowcza kompania rowerowa
• 4 Spadochronowy Batalion Moździerzy
  • trzy kompanie
  • zmotoryzowana kompania sztabowa
• 4 Spadochronowy Batalion Przeciwpancerny
  • trzy zmotoryzowane kompanie
  • pluton łączności
• 4 Spadochronowy Pułk Artylerii
  • trzy bataliony
  • zmotoryzowana bateria sztabowa
• 4 Spadochronowy Batalion Przeciwlotniczy
  • trzy zmotoryzowane baterie
  • dwie samobieżne baterie
  • ciężka kolumna zaopatrzeniowa
• 4 Spadochronowy Batalion Saperów
  • cztery kompanie
  • zmotoryzowany pluton łączności
• 4 Spadochronowy Batalion Łączności
  • zmotoryzowana kompania łączności
  • zmotoryzowana kompania radiowa
  • zmotoryzowana kolumna zaopatrzeniowa
• 4 Spadochronowy Batalion Medyczny
• 1 Uzupełnieniowy Batalion Strzelców Spadochronowych w Aschersleben

• James Lucas: Pikujące orły : niemieckie wojska powietrznodesantowe w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2002, s. 275, 279. ISBN 978-83-85852-73-5. OCLC 749267183.

• Historia 4 Dywizji Strzelców Spadochronowych (jęz. angielski). axishistory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-12)].