7,5 cm PaK 97/38
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Wyprodukowano |
3 712 sztuk |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
75 mm |
| Nabój |
75 × 350 mm R |
| Długość lufy |
2721 mm (L/36, bez hamulca wylotowego) |
| Donośność |
11 000 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
570 m/s (7.5 cm KGrPzPatr (p) |
| Długość |
4650 mm |
| Szerokość |
1850 mm |
| Wysokość |
1050 mm |
| Masa |
1190 (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
–8° do 18° (25°?, w pionie) |
| Długość odrzutu |
700–900 mm |
| Szybkostrzelność |
10–14 strz./min |
| Obsługa |
6 osób |
.svg.png){kind=small}
7,5 cm PaK 97/38 (Panzerabwehrkanone 97/38, pol. armata przeciwpancerna wzór 97/38) – niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm z okresu II wojny światowej, uzyskana z połączenia luf zdobycznych dział francuskich Canon de 75 mle 1897 z łożami niemieckich armat 5 cm PaK 38. Do 1943 wyprodukowano około 3,7 tysiąca tych dział. Opracowano je w celu szybkiego wprowadzenia do służby większej liczby armat przeciwpancernych zdolnych do walki z radzieckimi czołgami T-34 i KW – podobnym rozwiązaniem była armata 7,62 cm PaK 36(r).
Niemcy uruchomili masową produkcję pocisków kumulacyjnych dla tych dział. Używali również zdobycznej amunicji polskiej i francuskiej.
Około 160 dział Canon de 75 mle 1897 zamontowano również na łożach niemieckich armat 7,5 cm PaK 40. Działa te nosiły oznaczenie PaK 97/40.
Bibliografia
- Mariusz Skotnicki. Armata przeciwpancerna 7,5 cm Pak 97/38. „Nowa Technika Wojskowa”. 2006. numer 7. s. 69-73. ISSN 1230-1655.