7.17 (tramwaj)

7.17 „Bohater pracy” – prototyp północnokoreańskiego wagonu tramwajowego, wyprodukowanego w dwóch egzemplarzach w 1992 r. w Zakładach Budowy Lokomotyw Elektrycznych im. Kim Jong Tae.

7.17 to wysokopodłogowy, jednoczłonowy, silnikowy lub doczepny wagon tramwajowy. Nadwozie zamontowane jest na dwóch dwuosiowych wózkach napędowych. Każdą z osi napędza jeden silnik elektryczny. Do wnętrza tramwaju prowadzi czworo czteroczęściowych drzwi harmonijkowych, rozmieszczonych w układzie identycznym jak w polskim tramwaju typu 105N. Tramwaj wyposażono w hamulec ręczny, elektrodynamiczny, elektromagnetyczny i pneumatyczny. Prąd pobierany jest z sieci za pomocą nożycowego odbieraka prądu (wagon doczepny nie posiada odbieraka). Wewnątrz tramwaju może znajdować się maksymalnie 200 pasażerów. Przedział pasażerski ogrzewany jest grzejnikami elektrycznymi i doświetlany przez okna z przesuwnymi szybkami w górnej części. Kabina motorniczego jest zabudowana. Cechą charakterystyczną tramwaju jest trójdzielna ściana czołowa z dwoma okrągłymi reflektorami na lewej i prawej ściance^[1].

Jedyny prototypowy wagon silnikowy wraz z doczepą dostarczono do Pjongjangu. Przez pewien czas tramwaje były eksponatem Wystawy Trzech Rewolucji^[2]. Prototyp wagonu silnikowego pojawił się na północnokoreańskim znaczku pocztowym z 1992 r.^[3].

Państwo	Miasto	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe
Korea Północna	Pjongjang	1992	2	–	[4]
Łączna liczba:			2