AMX-13 DCA
 AMX-13 DCA w Musée des blindés de Saumur | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Egzemplarze |
60 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
8-cylindrowy chłodzony wodą silnik benzynowy SOFAM Model 8Gxb o mocy 186 kW (250 KM) |
| Pancerz |
do 25 mm |
| Długość |
5,4 m |
| Szerokość |
2,5 m |
| Wysokość |
3,8 m (z podniesioną anteną radaru); 3,0 m (ze schowaną anteną radaru) |
| Prześwit |
0,43 m |
| Masa |
17 200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
60 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,6 m |
| Rowy (szer.) |
1,7 m |
| Ściany (wys.) |
0,65 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × armata automatyczna Hispano-Suiza HSS-831A kalibru 30 mm | |
AMX-13 DCA – francuskie samobieżne działo przeciwlotnicze wykorzystujące podwozie czołgu lekkiego AMX-13.
Na podwoziu umieszczona jest wieża S401A mieszcząca dwie armaty Hispano-Suiza HSS-831A i radar dopplerowski DR-VC-1A Oeil Noir 1 (antena radaru jest w położeniu marszowym składana). Kąt ostrzału armat jest równy 360° w poziomie i od –8° do +85° w pionie. Donośność maksymalna 13 500 m, skuteczna do celów latających 3500 m. Działo AMX-13 DCA zostało przyjęte do uzbrojenia armii francuskiej w 1966 roku.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, s. 11-12, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.
- Philip Trewhitt "Opancerzone wozy bojowe", Bellona, Warszawa 2000,ISBN 978-83-11-11491-3
| Czołgi |
|
|---|---|
| Bojowe wozy piechoty | |
| Bojowe wozy rozpoznawcze | |
| Transportery opancerzone |
|
| Działa samobieżne |
|
| Ciężarówki wojskowe |
|
| Wojskowe lekkie pojazdy terenowe |
|
| Inne pojazdy |
|
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Drony |
|
