Szpilowłoska białokolanowa
| Acanthoscurria geniculata | |
| (Koch, 1841) | |
 Samiec A. geniculata po 10 wylince. Piłka w tle ma średnicę 4 cm. | |
 Proces linienia | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
szpilowłoska białokolanowa |
Szpilowłoska białokolanowa[1], ptasznik białokolanowy (Acanthoscurria geniculata) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Na wolności występuje w Brazylii. Gatunek ten opisał w 1841 roku C. L. Koch.
Wygląd i rozmiary
| Płeć | długość ciała | rozstaw odnóży |
|---|---|---|
| samica | do ok. 9 cm | do ok. 22 cm |
| samiec | do ok. 7 cm | do ok. 22 cm |
Ubarwienie tego ptasznika jest czarne, natomiast wszystkie golenie na odnóżach są białe. Między goleniami 1 i 2 licząc od karapaksu występują dwa białe paski wyraźniej widoczne u dużych osobników. Między pozostałymi goleniami paski te są słabo widoczne lub ich brak. Odwłok pokryty czerwonymi włoskami[2].
Nie ma różnicy w ubarwieniu samca i samicy. U samca po ostatniej wylince pojawiają się na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na pierwszej parze odnóży haczyki.
Zachowanie
Ptaszniki z tego gatunku bywają agresywne, choć młode zwykle są spokojne. Wyczesuje włoski parzące, drażniące drogi oddechowe, oczy i skórę. Siła jadu jest słaba, ale ukąszenie przez dorosłego pająka może być bardzo bolesne[2].
Hodowla
Młodego ptasznika można trzymać w kliszówce i z upływem czasu przenieść do sosjerki o pojemności 250 ml. Ze względu na rozmiary pająka dla osobnika dorosłego nie powinno być mniejsze niż 30x30x20 cm (dł., szer., wys.)[2]. Jako podłoże stosuje się około 5–10 cm warstwę torfu kwaśnego lub włókna kokosowe. Należy umieścić również miseczkę (pojemnik) z wodą do picia oraz korzeń lub skorupę orzecha kokosowego na schronienie. Oświetlenie nie jest konieczne.
Temperatura i wilgotność
Temperatura powinna wynosić 20–27 °C, w nocy o 1–2 °C mniej. Wilgotność powinna być w granicach 70-75%. Temperaturę można utrzymywać stosując czerwoną żarówkę jak źródło ciepła, natomiast wilgotność przez regularne (co 2-3 dni) nawilżanie podłoża, jednak fragment terrarium powinien być suchy.
Żywienie
Młode pająki karmi się pinkami, wylęgiem świerszczy. Dorosłe osobniki jedzą świerszcze, larwy drewnojada, mączniki, okazyjnie myszy. Pokarm podaje się 2-4 razy w tygodniu w zależności od wielkości i rozmiarów pająka. Gatunek ten w pierwszym roku życia rośnie powoli, natomiast w drugim bardzo szybko.
Przed kopulacją należy nakarmić pająki, zwłaszcza samicę, aby uniknąć zjedzenia samca przed lub po kopulacji. Po kopulacji samica po około 100-120 dniach buduje kokon, w którym może być ponad 1000 młodych.
Uwagi
Pająki należy hodować pojedynczo, gdyż są kanibalami. Gatunek polecany dla osób, które stawiają pierwsze kroki w terrarystyce. Zalecane jest manipulowanie w terrariach za pomocą pęset, aby uniknąć ukąszenia.
Linki zewnętrzne
- Acanthoscurria geniculata – szpilowłoska białokolanowa. terrarium.com.pl. [dostęp 2011-07-31].