Adam Forshaw

Forshaw dołączył do akademii Evertonu w wieku siedmiu lat^[1]. Seniorski debiut zaliczył 17 grudnia 2009, rozgrywając pełne 90 minut w meczu fazy grupowej Ligi Europy przeciwko BATE Borysów zakończonym porażką 0:1^[2]. 9 kwietnia 2011 zadebiutował w Premier League w zwycięstwie 3:0 przeciwko Wolverhampton Wanderers, zastępując w 82. minucie Dinijara Bilaletdinowa^[3]. Był to jedyny ligowy występ angielskiego piłkarza w barwach The Toffees.

24 lutego 2012 Forshaw dołączył do Brentford występującego w League One na zasadzie 1–miesięczno wypożyczenia^[4]. Dla nowego klubu zadebiutował następnego dnia, wchodząc z ławki rezerwowych w ligowym meczu przeciwko Scunthorpe United zakończonym remisem 0:0^[5].

W maju 2012 Forshaw przeszedł do Brentford na stałe, podpisując z klubem 2–letni kontrakt^[6]. 22 września 2012, w ligowym meczu przeciwko Oldham Athletic strzelił pierwszą bramkę w profesjonalnej karierze, która okazała się być w tym spotkaniu zwycięską^[7]. Forshaw szybko stał się podstawowym zawodnikiem Brentford, zaliczając 43 występów w lidze oraz pomagając klubowi zakończyć sezon 2012/13 na 3. miejscu w tabeli^[8]. Pomocnik wystąpił także w obu meczach półfinałowych oraz w finale baraży o awans do Championship przeciwko Yeovil Town zakończonym porażką 1:2^[9].

27 czerwca 2013 Anglik podpisał nowy kontrakt, obowiązujący do lata 2016 roku^[10]. Brentford zakończyło sezon 2013/14 na 2. miejscu w tabeli, bezpośrednio awansując do Championship^[11]. Forshaw pełnił kluczową rolę w sukcesie londyńskiego klubu, występując w 39 spotkaniach, w których zdobył 8 bramek^[12]. Ponadto w marcu 2014 został nagrodzony tytułem Piłkarza Roku EFL League One, a na koniec sezonu znalazł się w Drużynie Roku PFA League One oraz w Drużynie Roku EFL League One^[13][14][15].

W sierpniu 2014 ujawnione zostały dwie odrzucone przez klub oferty za Forshawa otrzymane od Wigan Athletic, trenowanego wówczas przez Uwe Röslera, poprzedniego trenera Brentford^[16]. W tym samym czasie pomocnik nie wystąpił w żadnym z siedmiu sierpniowych meczów z powodu problemów w rehabilitacji po wcześniejszej operacji kostki^[17]. 25 sierpnia ogłoszono, że klub przyjął "zadowalającą finansowo" ofertę za Forshawa, która ostatecznie miała wynosić ok. 2,5 miliona funtów^[18][19].

1 września 2014 Forshaw dołączył do Wigan Athletic, podpisując 4–letni kontrakt^[20]. Pomimo tego w klubie spędził jedynie cztery miesiące, występując w 16 spotkaniach, z których tylko jedno zakończyło się zwycięstwem^[21].

28 stycznia 2015 Forshaw dołączył do występującego w Championship Middlesbrough za kwotę ok. 2 milionów funtów, podpisując 3½–letni kontrakt^[19][22]. 31 stycznia zadebiutował dla nowego klubu w zwycięstwie 1:0 przeciwko Brentford, zastępując w 68. minucie Alberta Adomaha^[23]. Sezon 2014/15 Boro zakończyło na 3. miejscu, przegrywając jednak finał baraży o awans do Premier League z Norwich City^[24].

W sezonie 2015/16 Forshaw wystąpił 29 razy, pomagając klubowi zakończyć na 2. miejscu w tabeli i uzyskać bezpośredni awans do Premier League^[25][26]. Pomimo spadku Middlesbrough z najwyższej klasy rozgrywkowej Forshaw ugruntował swoją rolę w podstawowej jedenastce klubu i zakończył sezon 2016/17 z 34 występami w lidze^[27].

Po wystąpieniu w jedynie 11 spotkaniach w pierwszej połowie sezonu 2017/18, Middlesbrough sprzedało Forshawa za 4,5 mln funtów do ligowych rywali– Leeds United. 18 stycznia 2018 ogłoszono, że Anglik podpisał z klubem 4½–letni kontrakt^[28]. W barwach nowego klubu zadebiutował 30 stycznia w meczu przeciwko Derby County zakończonym remisem 0:0^[29].

Podczas okresu przygotowawczego w lecie 2018 roku Forshaw doznał kontuzji stopy, która wykluczyła go z gry na początek sezonu^[30]. Sezon 2018/19 zakończył z 30 występami w lidze na koncie, pomagając klubowi zakończyć na 3. miejscu w tabeli^[31]. 11 maja 2019 znalazł się w podstawowej jedenastce na mecz półfinałowy baraży o awans przeciwko Derby County, jednak zmuszony był zejść z boiska z kontuzją w 24. minucie^[32]. Bez Anglika The Whites przegrali drugi mecz 2:4 (3:4 w dwumeczu), odpadając z baraży^[33].

W sezonie 2019/20 Forshaw rozegrał jedynie 7 ligowych meczów z powodu odniesionej w wrześniu 2019 kontuzji biodra. W lutym 2020 klub ogłosił, że pomocnik przejdzie operację biodra, co było równoznaczne z opuszczeniem reszty sezonu^[34]. Mimo nieobecności pomocnika, Leeds udało się wygrać ligę i awansować do Premier League^[35].

24 sierpnia 2021 Forshaw wystąpił w pierwszym od prawie dwóch lat meczu dla seniorskiej drużyny Leeds, przeciwko Crewe Alexandra w Pucharze Ligi Angielskiej^[36]. 7 listopada 2021 po raz pierwszy od ponad czterech lat znalazł się w podstawowej jedenastce na mecz Premier League w remisie 1:1 z Leicester City na Elland Road^[37]. Ogólnie w sezonie 2021/22 wystąpił w 22 ligowych spotkaniach^[38].

Wraz z przyjściem do klubu takich zawodników jak Tyler Adams i Marc Roca w lecie 2022 roku Forshaw utracił miejsce w podstawowej jedenastce Leeds Jessego Marscha^[39]. Porażka z Tottenhamem w ostatni dzień sezonu była jedynym ligowym meczem, w którym pomocnik rozegrał pełne 90 minut^[40]. Leeds zakończyło sezon 2022/23 na 19. miejscu w tabeli, spadając do Championship, a sam Forshaw opuścił klub po wygaśnięciu kontraktu^[41][42].

26 sierpnia 2023 Anglik dołączył do występującego w Championship Norwich City na zasadzie wolnego transferu^[43]. 29 sierpnia zadebiutował dla Kanarków w meczu Pucharu Ligi przeciwko Bristol City^[44].

19 stycznia 2024, po rozwiązaniu kontraktu z Norwich, Forshaw dołączył do Plymouth Argyle^[45]. Debiut dla nowego klubu zaliczył dzień później, 20 stycznia, w ligowym zwycięstwie 3:1 z Cardiff City^[46].

11 stycznia 2025, po rozwiązaniu kontraktu z The Pilgrims, Forshaw dołączył do Blackburn Rovers, podpisując kontrakt obowiązujący do końca sezonu 2024/25^[47]. Na Ewood Park zadebiutował 15 stycznia, zastępując w 77. minucie Johna Buckleya w ligowym zwycięstwie 3:0 z Portsmouth^[48]. 15 lutego 2025, w wygranym 2:0 meczu przeciwko Plymouth, Forshaw strzelił otwierającą wynik bramkę, pierwszą od ponad dziewięciu lat^[49].

• EFL League One – 2. miejsce: 2013/14^[11]

• EFL Championship – 2. miejsce: 2015/16^[26]

• EFL Championship: 2019/20^[35]

• Piłkarz Roku EFL League One: 2013/14^[13]

• Drużyna Roku PFA League One: 2013/14^[14]
• Drużyna Roku EFL League One: 2013/14^[15]