Alberts Sarkanis

Alberts Sarkanis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1960
Dubna k. Dyneburga

Ambasador Łotwy w Polsce
Okres

od 2004
do 2009

Poprzednik

Uldis Vītoliņš

Następca

Einars Semanis

Odznaczenia
Wielki Krzyż Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Medal Pamiątkowy 13 Stycznia Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Kawaler Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Alberts Sarkanis (ur. 6 kwietnia 1960 w Dubnej k. Dyneburga) – łotewski filolog i dyplomata, ambasador na Litwie, w latach 2004–2009 ambasador w Polsce i Stolicy Apostolskiej, zaś w latach 2013–2018 ambasador w Czechach.

Życiorys

W 1984 ukończył studia na Wydziale Filologicznym Łotewskiego Uniwersytetu Państwowego (LVU). Został zatrudniony w Akademii Nauk Łotewskiej SRR oraz LVU.

W 1990 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki Łotewskiej. Trzy lata później uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wileńskim, a w 2000 ukończył kurs w Centrum Bezpieczeństwa Politycznego w Genewie.

W latach 1991–1996 pełnił funkcję posła i ambasadora Łotwy w Wilnie. Od marca 1998 do kwietnia 2000 reprezentował Łotwę w Helsinkach jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny. W maju 2003 prezydent Vaira Vīķe-Freiberga mianowała go przedstawicielem państwa przy Stolicy Apostolskiej z rezydencją w Warszawie. Misję pełnił w latach 2003–2009[1]. Od 2004 sprawował funkcję ambasadora w Rzeczypospolitej Polskiej[2], a od 2006 reprezentował kraj również w Rumunii i Bułgarii.

W 2009 został ambasadorem w Kazachstanie[3], następnie zaś inspektorem generalnym MSZ. We wrześniu 2013 złożył listy uwierzytelniające jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny w Czechach[4]. W lipcu 2014 został akredytowany przy prezydenturze Bośni i Hercegowiny[5]. Sprawował funkcję ambasadorską także w Kosowie[6] oraz Macedonii[7]. Misję w Czechach pełnił do 2018[8], po czym powrócił na Łotwę.

Deklaruje znajomość języków litewskiego, polskiego, angielskiego oraz podstaw francuskiego i fińskiego. Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Dialektologicznego i Geolingwistycnzego. Znajduje się wśród autorów kilku publikacji naukowych, m.in. Dignājas izloksne (1994), Lietuviešu-latviešu vārdnīca (Słownik litewsko-łotewski, 1995), Kalupes vārdnīca 2 (1998), Latviešu-poļu vārdnīca (2011), Latviešu valodas atlants. Fonētika (2013).

Odznaczenia

Przypisy

  1. Latvijas Republikas un Svētā Krēsla divpusējās attiecības. mfa.gov.lv, 1 kwietnia 2022. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  2. Par Latvijas vēstnieka akreditāciju Polijas Republikā. vestnesis.lv, 14 grudnia 2004. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  3. Par Latvijas vēstnieka akreditāciju Kazahstānā. vestnesislv, 20 listopada 2009. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  4. Čehijā akreditēts jauns Latvijas vēstnieks. db.lv, 4 września 2013. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  5. Latvijas vēstnieks Alberts Sarkanis akreditējās Bosnijā un Hercegovinā. lvportals.lv, 22 lipca 2014. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  6. Latvijas vēstnieks Alberts Sarkanis akreditējās Kosovas Republikā. lvportals.lv, 13 maja 2014. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  7. Maķedonijā atklāj Latvijas prezidentūru Eiropas Savienības Padomē. lvportals.lv, 23 stycznia 2015. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  8. Biogrāfiskās ziņas par Latvijas vēstniekiem un sūtņiem Čehijas Republikā. mfa.gov.lv, 3 października 2014. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  9. 1 2 Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2025-01-24]. (lit.). – jako Albertas SARKANIS.
  10. Latvijas vēstnieks pie Svētā krēsla saņem Vatikāna apbalvojumu. delfi.lv, 15 sierpnia 2005. [dostęp 2025-01-24]. (łot.).
  11. M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1086 – pkt 13.
  12. M.P. z 2009 r. nr 79, poz. 988 – pkt 1.
  13. M.P. z 2012 r. poz. 552 – pkt 1.
  14. Order za rozwój współpracy polsko-łotewskiej. prezydent.pl, 16 lutego 2012. [dostęp 2025-01-24].

Źródła