Andrzej Wołkowski

hokej
Andrzej Wołkowski
Ilustracja
Andrzej Wołkowski (1934)
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1913
Kraków

Data i miejsce śmierci

4 marca 1995
Kraków

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Karol Wołkowski (ur. 14 lutego 1913 w Krakowie, zm. 4 marca 1995 tamże) – polski hokeista, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen 1936, trener.

Życiorys

Karierę rozpoczął w drużynie Sokół Kraków (1929–1932), następnie występował w Cracovii (1933-1939, 1946-1947), Ogniwie i Gwardii Kraków (1948-1958) oraz Spójni i Sparcie Nowy Targ (1953–1954).

Trzykrotny mistrz Polski w barwach Cracovii (1937, 1946, 1947). W barwach reprezentacji Polski rozegrał 56 meczów w latach 1933–1947 (zdobył w nich 31 goli). Uczestnik sześciu turniejów mistrzostw Świata: 1933, 1935, 1937, 1938, 1939, 1947[1]. Dwa razy był wybierany do drużyny gwiazd turniejów MŚ. Na igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 wraz z kadrą zajął 9. miejsce. W 1939 wystąpił w meczu Europa – Kanada.

W 1949 podczas pokazowego meczu z radziecką drużyną CSKA Moskwa zderzył się nieszczęśliwie z zawodnikiem przeciwników, Wsiewołodem Bobrowem, wskutek czego doznał wstrząśnienia mózgu i przebywał wiele tygodni w moskiewskim szpitalu.

W 1949 ukończył kurs instruktorów hokeja na lodzie. Po zakończeniu kariery sportowej od 1950 został trenerem. Był szkoleniowcem drużyn Podhale Nowy Targ, od 1956 Piasta Cieszyn (w 1957 uzyskał awans do I ligi). Był również trenerem GKS Katowice, z którym w sezonie 1964/1965 zdobył mistrzostwo Polski. Przed 1970 był szkoleniowcem reprezentacji Jugosławii[2]. Od listopada 1970 do 1972 był trenerem Stali Sanok, z którą w 1971 uzyskał awans do II ligi[3][4]. Trenował także Stilon Gorzów Wielkopolski. Był członkiem Rady Trenerów PZHL (od 1952) i wraz z Władysławem Wiro-Kiro, selekcjonerem reprezentacji Polski (1957-1958).

Swoją karierę sportową opisał w książce W pogoni za krążkiem, wydanej w 1956. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był żonaty, miał syna. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera BA, wsch.).

Nagrobek Andrzeja Wołkowskiego

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Wołkowski: W pogoni za krążkiem. opracował Zbigniew K. Rogowski. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1956. [dostęp 2011-06-29]. (pol.).
  2. ↑ J. Kozioł. Bez kompleksu przed bardziej sytuowanymi, czyli... Sanocki hokej na drodze do sukcesu. „Podkarpacie”. Nr 14, s. 6, 31 grudnia 1970.
  3. ↑ Hokeiści Stali Sanok przed trudnym egzaminem. „Nowiny”. Nr 61, s. 2, 3 marca 1971.
  4. ↑ Trener Andrzej Wołkowski. Nasz sukces to nie tylko zasługa hokeistów. „Nowiny”. Nr 81, s. 2, 23 marca 1971.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.