Antonio Marino Priuli
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup Padwy | |
| Okres sprawowania |
1767–1772 |
| Biskup Vicenzy | |
| Okres sprawowania |
1738–1767 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
8 września 1730 |
| Prezbiterat |
10 września 1730 |
| Nominacja biskupia | |
| Sakra biskupia |
18 stycznia 1739 |
| Kreacja kardynalska |
2 października 1758 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
18 stycznia 1739 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy |
Joaquín Fernández de Portocarrero | ||||
| |||||
| |||||
Antonio Marino Priuli (ur. 17 sierpnia 1707 na morzu podczas drogi rodziców do Wenecji – zm. 26 października 1772 w Treville) – włoski duchowny katolicki, kardynał, biskup Padwy.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął 10 września 1730. 19 grudnia 1748 został wybrany biskupem Vicenzy. Sakrę otrzymał 18 stycznia 1739 w Rzymie z rąk kardynała Pietro Ottoboniego. 2 października 1758 Klemens XIII wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santa Maria della Pace, a od 19 kwietnia 1762 z tytułem S. Marci. 6 kwietnia 1767 objął biskupstwo Padwy, na którym pozostał już do śmierci. Wziął udział w konklawe wybierającym Klemensa XIV.