Giorgio Cornaro
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1658 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1722 |
| Arcybiskup ad personam Padwy | |
| Okres sprawowania |
1697–1722 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
7 kwietnia 1692 |
| Prezbiterat |
8 kwietnia 1692 |
| Sakra biskupia |
11 maja 1692 |
| Kreacja kardynalska |
22 lipca 1697 |
| Kościół tytularny |
Santi XII Apostoli |
| Data konsekracji |
11 maja 1692 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Lorenzo Trotti | ||||||||||
| |||||||||||
Giorgio Cornaro (ur. 1 sierpnia 1658 w Wenecji, zm. 10 sierpnia 1722 w Padwie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 sierpnia 1658 roku w Wenecji, jako syn Federica Cornaro i Cornelii Contarini (jego bratem Giovanni Cornaro)[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. W wieku czterech lat został zapisany do zakonu Maltańskiego, a w przyszłości został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 7 kwietnia 1692 roku przyjął święcenia diakonatu, a następnego dnia – prezbiteratu[2]. 5 maja został tytularnym arcybiskupem Rodos, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem w Portugalii[1]. 22 lipca 1697 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi XII Apostoli[2]. 26 sierpnia został wybrany arcybiskupem ad personam Padwy[2]. Zmarł tamże 10 sierpnia 1722 roku[1].