Federico Cornaro (1579–1653)

Federico Cornaro

Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1579 Wenecja
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1653 Rzym
Patriarcha Wenecji
Okres sprawowania	1631–1644
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	9 kwietnia 1623
Kreacja kardynalska	19 stycznia 1626 Urban VIII
Kościół tytularny	diecezja Albano

Federico Cornaro (ur. 16 listopada 1579 w Wenecji, zm. 5 czerwca 1653 w Rzymie) – włoski kardynał.

Urodził się 16 listopada 1579 roku w Wenecji, jako syn Giovanniego Cornara i Chiary Delfino (jego bratem był Francesco Cornaro)^[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego^[1]. Po powrocie do Rzymu został klerykiem Kamery Apostolskiej i gubernatorem Civitavecchii^[1]. 23 lutego 1623 roku został wybrany biskupem Bergamo, a 9 kwietnia przyjął sakrę^[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Traspontina^[2]. Jego nominacja spowodowała wzburzenie w Wenecji, gdyż synom doży zabraniano przyjmowania stanowisk w Kurii Rzymskiej^[1]. Ostatecznie Senat zaakceptował promocję Cornara, jednak odrzucił jego nominacje na biskupa Vicenzy i Padwy^[1]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Vicenzy, a trzy lata później – do Padwy^[2]. Oba te wydarzenia spowodowały zawirowania polityczne i Senat wenecki kontestował konstytucyjność tych nominacji^[1]. Ojciec kardynała, Giovanni Cornaro, zaoferował zrzeczenie się funkcji doży, by uniknąć problemów z ewentualną sukcesją, wobec czego Senat ustąpił i zaakceptował wybór Federica na biskupa Vicenzy i Padwy^[1]. W 1631 roku został mianowany patriarchą Wenecji^[2]. Po trzynastu latach zrezygnował z funkcji, ze względu na wiek i na stan zdrowia (chorował na podagrę)^[1]. 29 kwietnia został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano^[2]. Tego samego dnia został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów i piastował ten urząd do 31 marca 1653 roku^[1]. Zmarł 5 czerwca 1653 roku w Rzymie^[2].