Augustyn Bloch

Augustyn Bloch

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1929 Grudziądz
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 2006 Warszawa
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor, organista
Odznaczenia

Augustyn Hipolit Bloch (ur. 13 sierpnia 1929 w Grudziądzu, zm. 6 kwietnia 2006 w Warszawie) – polski kompozytor i organista.

W 1950 roku ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie organów^[1]. Naukę kontynuował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie w 1954 ukończył organy u Feliksa Rączkowskiego, a w 1959 kompozycję u Tadeusza Szeligowskiego. W okresie nauki w Gdańsku i studiów (w latach 1947–1957) był organistą kościołów w Gdańsku (Wrzeszczu i Oliwie) i Warszawie, koncertował na ocalałych organach we Wrocławiu. W latach 1954–1977 związany był stałą współpracą z Teatrem Polskiego Radia jako twórca muzyki do słuchowisk.

Był wiceprezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich w latach 1977–1979 i 1983–1987. Był przewodniczącym komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień w latach 1979–1987. Wiele jego kompozycji wykonywano na tym festiwalu.

Współpracował z wieloma teatrami dramatycznymi i scenami muzycznymi w kraju (m.in. z Operą Bydgoską, Operą Bałtycką, Teatrem Muzycznym w Gdyni, Operetką Warszawską), komponował muzykę dla Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji^[2].

Prywatnie - mąż wybitnej polskiej śpiewaczki Haliny Łukomskiej.

• 1953: Fantasia per organo,
• 1953: wariacje fortepianowe Karol Szymanowski in memoriam,
• 1954: Sonata per organo,
• 1958: Concertino na skrzypce solo, orkiestrę smyczkową, fortepian i perkusję,
• 1958–1974: Piosenki dla dzieci na głosy i zespół instrumentalny
• 1959: Espressioni per soprano ed orchestra,
• 1959: Impressioni poetiche na chór męski i orkiestrę
• 1961: Medytacje na sopran organy i perkusję,
• 1962: Voci – balet w jednym akcie,
• 1963: Oczekiwanie – balet w jednym akcie,
• 1963: Depesza na chór dziecięcy, dwa fortepiany i perkusję;
• 1964: Dialoghi na skrzypce i orkiestrę;
• 1965: Byk – balet w jednym akcie,
• 1967: opera-misterium w jednym akcie Alejet, córka Jeftego,
• 1968: Salome - muzyka do filmu krótkometrażowego,
• 1968: Gilgamesz – balet w jednym akcie,
• 1970: Enfiando per orchestra,
• 1970: Salmo gioioso per soprano e cinque fiati
• 1971: musical Pan Zagłoba
• 1973: Bardzo śpiąca królewna - opera-balet-pantomima w jednym akcie
• 1974: Jubilate per organo
• 1974: Poemat o Warszawie na głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę
• 1974: pastorałka mazowiecka Z gwiazdą w cudobudzie,
• 1975: Zwierciadło – balet-pantomima na taśmę,
• 1976: Wordsworth songs – kompozycja na baryton i orkiestrę kameralną,
• 1976: Clarinetto divertente – miniatura na klarnet solo,
• 1976: Taka sobie muzyka – cykl 7 pieśni na sopran i orkiestrę,
• 1977: Głos milczenia – balet-pantomima na taśmę,
• 1977: Piosenki dla dzieci na głos i fortepian,
• 1978: Filigranki na fortepian
• 1978: Bajka o skrzypcowej duszy - musical dla dzieci
• 1978: Warstwy czasu na 15: instrumentów smyczkowych,
• 1979: Anenaiki na 16-głosowy mieszany chór a cappella;
• 1980: Carmen biblicum na sopran i dziewięć instrumentów,
• 1981: muzyka fortepianowa dla dzieci Chodzenie po klawiszach na cztery małe ręce i perkusję też nie dużą,
• 1981: Notes for alto saxophone
• 1982: Oratorium na organy, smyczki i perkusję,
• 1982: muzyka fortepianowa dla dzieci Jazda na gapę przez Europę,
• 1983: Supplicazioni per violoncello e pianoforte,
• 1984: Canti per coro ed organo,
• 1984: A due per saxofono, clarinetto basso, vibrafono e marimbafono
• 1985: Forte, piano et forte per organo solo,
• 1985: Musica per clarinetto e quattro archi
• 1986: Bleibe bei uns, Herr/Zostań panie z nami – muzyka o zmierzchu na orkiestrę,
• 1986: Dueto per violino e violoncello,
• 1987: psalmodie na recytatora, organy, chór i orkiestrę Denn Dein Licht kommt/Albowiem nadejdzie światłość twoja,
• 1988: Exaltabo te, domino per coro misto,
• 1988: Lauda per soprano, alto, percussione e quattro archi,
• 1988: Geige und Orgel
• 1988: Musica per tredici ottoni,
• 1989: Litania ostrobramska na chór mieszany i orekistrę
• 1990: Du sollst nicht töten/Nie zabijaj! medytacje na baryton, wiolonczelę, chór i orkiestrę poświęcone pamięci Jerzego Popiełuszki,
• 1992: Trio per violino, violoncello e pianoforte,
• 1993: Empor/Wzwyż na orkiestrę,
• 1994: Die Verscheuchte/Wypłoszona na baryton, fortepian, altówkę i wiolonczelę
• 1995: Infiltrazioni per due violini Béla Bartók in memoriam,
• 1996: Hac fest die na chór, organy, orkiestrę symfoniczną i zespół dawnych instrumentów,
• 1997: Oratorium Gedanense per organo, coro ed orchestra,
• 1998: Drei Stücke Saxophon-Kammerorchester.
• 2002: Pieśń przed zaśnięciem na sopran koloraturowy i cztery soprany
• 2003: W górze nad nami medytacje na cztery soprany, cztery alty, cztery tenory

Muzyka do sztuk teatralnych, filmów, słuchowisk radiowych.

• 1961: Vercelli (Włochy), za Wariacje fortepianowe Karol Szymanowski in memoriam,
• 1962: Monako, za Medytacje na sopran, organy i perkusję,
• 1963: Monako, za balet Oczekiwanie.
• 1969: Paryż (Francja), za Dialoghi per violino ed orchestra III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO,
• 1989: Brighton (Anglia), za oratorium na organy, smyczki i perkusję

• 1960: Nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji za muzykę do programów i spektakli radiowych dla dzieci
• 1962: Nagroda Polskiego Radia
• 1965: Nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji za ilustrację muzyczną do słuchowisk radiowych, a w szczególności do Pobożnej Marty Tirso de Moliny i Perły Steinbecka
• 1968: Nagroda Zespołowa Komitetu do spraw Radia i Telewizji za wkład w inaugurację sceny muzycznej TV
• 1969: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1969: Odznaka ZAiKS-u^[3]
• 1971: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za Enfiando per orchestra
• 1975: Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość muzyczną dla dzieci i młodzieży, w tym za opero-balet-pantomimę Bardzo śpiąca królewna
• 1979: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1985: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki symfonicznej
• 1981: Doroczna Nagroda Związku Kompozytorów Polskich
• 1993, 1998: Medal ZAiKS-u^[3]
• 1994: Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka za wybitny dorobek kompozytorski w muzyce religijnej, ze szczególnym uwzględnieniem medytacji Du sollst nich töten!/Nie zabijaj!, poświęconych pamięci ks. Popiełuszki i pastora Bonhoeffera
• 1999: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[4]
• 2000: Johann-Wenzel-Stamitz Preis, nagroda Gildii Artystów w Esslingen za twórczą działalność na rzecz zbliżenia i porozumienia Niemiec ze wschodnimi sąsiadami na polu kultury
• 2006: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5]

Źródło:^[6].

• JoannaJ. Schiller-Rydzewska JoannaJ., Augustyn Bloch - twórca, dzieło, osobowość artystyczna, Warszawa: Wydawnictwo UMFC, 2016, ISBN 978-83-61489-77-1 . Brak numerów stron w książce
• JoannaJ. Schiller-Rydzewska JoannaJ., Bloch, Augustyn Hipolit, [w:] MarekM. Podhajski (red.), Kompozytorzy polscy 1918–2000 cz. II Biogramy, Gdańsk-Warszawa 2005, ISBN 978-83-89444-83-7 . Brak numerów stron w książce
• Michael F.M.F. Runowski Michael F.M.F., Polnische Orgelmusik nach 1945, Saarbrücken: Verlag Dr. Müller, 2009, ISBN 978-3-639-11690-8  (niem.). Brak numerów stron w książce
• Małgorzata Perkowska: Bloch Augustyn Hipolit. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 1: ab część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 333–334. ISBN 83-224-0113-2. OCLC 468356768. (pol.).
• Elżbieta Widłak: Bloch Augustyn. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. ab suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 57–58. ISBN 978-83-224-0492-8. OCLC 470131186. (pol.).

• Augustyn Bloch, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2009-09-24] .
• Augustyn Bloch, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-10] .