B-130
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
Zamówiony dla .svg.png){kind=small} Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
91,3 metra |
| Szerokość |
7,5 metra |
| Zanurzenie testowe |
280 metrów |
| Materiał kadłuba |
stal AK-27 |
| Napęd | |
| 3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
17.900 km przy prędkości 8 węzłów, |
| Uzbrojenie | |
| 22 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe |
10 wyrzutni torpedowych 533 mm |
| Załoga |
70 |
B-130 – radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-130 wraz z B-4, B-36 oraz B-59 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji Anadyr. Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kT. W trakcie wywołanego radziecką operacją kryzysu kubańskiego, wszystkie radzieckie okręty zostały wykryte przez amerykańskie siły przeciwpodwodne i zmuszone do wynurzenia za pomocą niewielkich ładunków wybuchowych używanych jako granaty dźwiękowe.
Bibliografia
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.