BAC One-Eleven

BAC One-Eleven

BAC One-Eleven
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	British Aircraft Corporation
Typ	samolot pasażerski
Załoga	2
Historia
Data oblotu	20 sierpnia 1963
Liczba egz.	244
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turbowentylatorowe Rolls-Royce Spey Mk.512DW
Wymiary
Rozpiętość	28,50 m
Długość	32,61 m
Wysokość	7,47 m
Powierzchnia nośna	95,78 m²
Masa
Własna	24 454 kg
Startowa	47 500 kg
Osiągi
Prędkość maks.	871 km/h
Zasięg	3484 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
do 119

BAC One-Eleven – brytyjski odrzutowy samolot pasażerski wyprodukowany przez British Aircraft Corporation.

Wywodzi się z modelu Hunting H.107, którego projekt był gotowy do realizacji w 1956 r. Jednak w związku z dokonywanymi modernizacjami silnika, a także przez to, że Hunting został przejęty przez British Aircraft Corporation nastąpiła czteroletnia zwłoka w rozpoczęciu produkcji. BAC 1-11 (One-Eleven) został wyposażony w dwa silniki turbowentylatorowe Rolls-Royce Spey Mk.506 i mógł pomieścić do 119 pasażerów^[1]. Prototyp został oblatany 20 sierpnia 1963 r.^[2]

22 października 1963 r., w wyniku przeciągnięcia, prototyp uległ katastrofie, w której wyniku zginęła siedmioosobowa załoga. To spowodowało opóźnienie w wydaniu zezwolenia na produkcje samolotu. Owe zezwolenie dostał w kwietniu 1965 r. Pierwsze samoloty dostarczono liniom lotniczym 22 stycznia 1965 r. BAC 1-11 nie osiągnął spodziewanego sukcesu w sprzedaży, produkcję seryjną w Wielkiej Brytanii zakończono w 1980 r. W 1982 r. sprzedano licencję na budowę tego samolotu w Rumunii. Początkowo dostarczono trzy gotowe samoloty a następnie z dostarczonych części zmontowano pierwszy One Eleven pod nazwą Rombac 1-11 Series 560 (YR-BRA), pierwszy lot samolot wykonał 18 września 1982. Łącznie wyprodukowano 244 samoloty wszystkich wersji^[3]. Obecnie samolot w wersji rumuńskiej znany jest pod nazwą Romaero 1-11^[4].

W trakcie eksploatacji zostały opracowane wersje samolotu^[3]:

• Series 200 – pierwsza wersja produkowana seryjnie, który miał dwa silniki turbowentylatorowe Rolls-Royce Spey-2 Mk 506 o mocy 47,1 kN każdy. Wyprodukowano 56 egzemplarzy.
• Series 300 – samoloty ze zmodernizowanymi silnikami Rolls-Royce Spey-2 Mk 511 o mocy 51 kN każdy, ze zwiększonym zasięgiem i udźwigiem. Wyprodukowano 8 egzemplarzy.
• Series 400 – wersja Series 300 przeznaczona na rynek amerykański. Zmiany polegały między innymi na zainstalowaniu indywidualnych masek tlenowych. Wyprodukowano 69 egzemplarzy tej wersji.
• Series 475 – wersja powstała dzięki połączeniu kadłuba Series 400 z zespołem napędowym i skrzydłami Series 500. Samolot posiadał niskociśnieniowe opony pozwalające na operowanie z lotnisk o złej jakości nawierzchni. Prototyp tej wersji pierwszy lot odbył 27 sierpnia 1970 a egzemplarz seryjny 5 kwietnia 1971.
• Series 500 – wersja z wydłużonym kadłubem do którego wstawiono dwa segmenty, jeden o długości 2,54 m przed skrzydłami i drugi 1,57 m za nimi. Powiększono rozpiętość skrzydeł o 1,52 m, poprzez wydłużenie ich końcówek. Napęd stanowiły silniki Rolls-Royce Spey Mk 512 o mocy 55,8 kN każdy.
• Series 495 – wersja produkowana w Rumunii. Powstała z połączenia kadłuba Series 400 ze skrzydłami i silnikami Series 560. Niskociśnieniowe podwozie umożliwiające lądowanie na lotniskach o pasach o gorszej nawierzchni.
• Series 560 – wersja produkowana w Rumunii. Posiadająca wydłużony kadłub i końcówki skrzydeł identycznie jak w samolotach Series 500.

• Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.
• Jim Winchester: Civil aircraft. San Diego: Thunder Bay Press, 2004, seria: Red star. 11. ISBN 1-85780-152-0. OCLC 53821697.