Barberiusz

Barberiusz
Typ herbu	szlachecki
Pierwsza wzmianka	1607

Barberiusz – polski herb szlachecki, z indygenatu.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym podkowa złota z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim między trzema takimiż gwiazdami (2 nad 1).

Klejnot: Chart srebrny z obrożą złotą, wspięty.

Labry błękitne, podbite złotem.

Zatwierdzony Wilhelmowi Barberiusowi w roku 1607^[1].

Barberiusz-Barberius.

Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, tom 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897.

Odmiany książęce	Koniecpolski
Odmiany hrabiowskie	Rzyszczewski Hrabia
Odmiany	Pobóg II Alchimowicz Barberiusz Brzuchański Horwatt Jurgielewski cz. Dołęga albo Pobóg odm. Komorowski cz. Pobóg II albo Dołęga odm. Krasnodębski Lenkiewicz Montowt Nestorowicz Nieczaj Sutocki cz. Pobóg albo Dołęga odm. Szantyr Tołoczko Wiekowicz

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna