Białopole (województwo dolnośląskie)

Białopole
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

zgorzelecki

Gmina

Bogatynia

Wysokość

285-305[1] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

45[2]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-921[3]

Tablice rejestracyjne

DZG

SIMC

0188788

Położenie na mapie gminy Bogatynia
Mapa konturowa gminy Bogatynia, na dole znajduje się punkt z opisem „Białopole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Białopole”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Białopole”
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego
Mapa konturowa powiatu zgorzeleckiego, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Białopole”
Ziemia50°52′50″N 14°54′04″E/50,880556 14,901111[4]

Białopole (niem. Sommerau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia.

Położenie

Białopole to niewielka przygraniczna wieś o długości około 0,4 km leżąca na skraju Kotliny Turoszowskiej, na wysokości około 285–305 m n.p.m.[1]

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia

Białopole powstało najprawdopodobniej w XV wieku jako osada założona przez kolonistów niemieckich[1]. W XVIII wieku był tu folwark i młyn wodny, a mieszkańcy trudnili się rolnictwem i tkactwem chałupniczym[1]. W 1836 roku wieś liczyła 44 domy[1]. Po 1945 roku wieś nie zmieniła się, w 1988 roku było tu 11 gospodarstw rolnych[1].

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyło 45 mieszkańców[2]. Jest jedną z 2 najmniejszych miejscowości gminy Bogatynia (każda z nich posiada mniej niż 50 mieszkańców).

Zabytki

W Białopolu zachowało się kilka domów, stanowiących charakterystyczne dla regionu przykłady budownictwa ludowego[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 105, 106. ISBN 83-85773-60-6.
  2. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 26 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4854

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.