Bielaki (obwód witebski)

Bielaki
Белякі
Беляки
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Hołubicze

Populacja (1999)
• liczba ludności


10

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bielaki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Bielaki”
Ziemia55°02′12″N 27°53′11″E/55,036667 27,886389

Bielaki (biał. Белякі; ros. Беляки) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze, przy Puszczy Hołubickiej.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie dziśnieńskim[a], do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[1][2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 105 osób, 3 było wyznania rzymskokatolickiego, a 102 prawosławnego. Jednocześnie 1 mieszkaniec zadeklarował polską przynależność narodową, a 104 białoruską. Było tu 15 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 17 domach zamieszkiwały 102 osoby[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w m. Zaszcześle i prawosławnej w Hołubiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[5].

Uwagi

  1. ↑ Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926); w powiatach borysowskim (do 1920), duniłowickim (1920–1925) i dziśnieńskim (od 1926).

Przypisy

  1. ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  2. ↑ gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-15]. (pol.).
  3. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21.
  4. ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  5. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 95.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.