Calyptorhynchus
| Calyptorhynchus[1] | |||
| Desmarest, 1826[2] | |||
-8-2cp.jpg) Para żałobnic rudosternych (C. banksii) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Calyptorhynchus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Psittacus banksii Latham, 1790 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Calyptorhynchus – rodzaj ptaków z podrodziny żałobnic (Calyptorhynchinae) w rodzinie kakaduowatych (Cacatuidae).
Zasięg występowania
Morfologia
Długość ciała 46–65 cm; masa ciała 450–870 g (samice są mniejsze i lżejsze)[7].
Systematyka
Etymologia
- Cacatoes: fr. nazwa Cacatoes dla białych kakadu[8]. Gatunek typowy: Psittacus banksii Latham, 1790; młodszy homonim Cacatoes Duméril, 1806 (Cacatuidae).
- Calyptorhynchus (Calyptorrhynchus): gr. καλυπτος kaluptos „ukryty”, od καλυπτω kaluptō „ukryć”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[9].
- Banksianus: Sir Joseph Banks (1743–1820), angielski botanik, brał udział w pierwszej wyprawie Jamesa Cooka w latach 1768–1771, prezes Royal Society w latach 1778–1820, fundator Kew Gardens[10]. Gatunek typowy: Banksianus australis Lesson, 1830 (= Psittacus banksii Latham, 1790).
- Harrisornis: Dr Ronald Hamlyn-Harris (1874–1953), angielski zoolog, dyrektor Queensland Museum; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[11]. Gatunek typowy: Calyptorhynchus halmaturinus Mathews, 1912.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
- Calyptorhynchus banksii (Latham, 1790) – żałobnica rudosterna
- Calyptorhynchus lathami (Temminck, 1807) – żałobnica brunatna
Przypisy
- ↑ Calyptorhynchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ A.G. Desmarest: Dictionnaire des Sciences Naturelles. T. 39. Strasbourg, Paris: F. G. Levrault; Le Normant, 1826, s. 21, 117. (fr.).
- ↑ L. Oken. II. Classe. Vögel. „Isis, oder, Encyclopädische Zeitung von Oken”. 1, s. 1184, 1817. (niem.).
- ↑ R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 179. (fr.).
- ↑ O. Finsch: Die Papageien, monographisch bearbeitet. Cz. 1. Leiden: Brill, 1867, s. 234, 329, seria: Museum of Comparative Zoology – Biodiversity Heritage Library digitization project. (niem.).
- ↑ G.M. Mathews. New Genera. „Austral Avian Record”. 2, s. 110, 1913–1915. (ang.).
- 1 2 D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Cockatoos (Cacatuidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.cacatu2.01. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Cacatoes [dostęp 2025-03-14].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Calyptorhynchus [dostęp 2025-03-14].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Banksianus [dostęp 2025-03-14].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Harrisornis [dostęp 2025-03-14].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Calyptorhynchinae Bonaparte, 1853 - żałobnice (wersja: 2024-07-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-03-14].
Bibliografia
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).