Carlos Moyá

Carlos Moyá
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1976
Palma de Mallorca

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

20

Najwyżej w rankingu

1 (15 marca 1999)

Australian Open

F (1997)

Roland Garros

W (1998)

Wimbledon

4R (2004)

US Open

SF (1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

108 (29 października 2001)

Australian Open

QF (2001)

Carlos Moyá Llompart (ur. 27 sierpnia 1976 w Palma de Mallorca) – hiszpański tenisista, zwycięzca French Open 1998 w grze pojedynczej, lider rankingu ATP, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Do 2007 roku był związany z włoską tenisistką, Flavią Pennettą. Później związał się z Caroliną Cerezuelą. W sierpniu 2010 roku urodziła im się córka Carla, a w grudniu 2012 roku syn Carlos.

Kariera tenisowa

Jako zawodowy tenisista Moyá występował w latach 1995–2010[1].

W grze pojedynczej Hiszpan wygrał 20 turniejów rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 24 finałach.

Jednym z jego największych sukcesów był triumf we French Open w 1998 roku. W ćwierćfinale zawodów pokonał Marcela Ríosa, a w finale 6:3, 7:5, 6:3 Àlexa Corretję[2]. Sezon 1998 był ogólnie najlepszym w karierze Moyi. Oprócz tytułu w Paryżu wygrał rozgrywki ATP Super 9 w Monte Carlo, był w półfinale US Open, w finale na Majorce i ATP Finals. W turnieju ATP Finals podczas meczów grupowych pokonał Karola Kučerę i Jewgienija Kafielnikowa, a poniósł porażkę z Pete'em Samprasem. W spotkaniu półfinałowym wyeliminował Tima Henmana, a w meczu o tytuł uległ Àlexowi Corretji. W styczniu 1997 roku Moyá awansował do finału Australian Open, gdzie nie sprostał Pete'owi Samprasowi[3].

W 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach. W turnieju singlowym dotarł do ćwierćfinału przegrywając z Nicolásem Massú, natomiast w zawodach deblowych odpadł w 1 rundzie, startując razem z Rafaelem Nadalem.

W latach 1996–2004 Moyá reprezentował Hiszpanię w Pucharze Davisa. Łącznie przez ten czas zagrał w 27 meczach singlowych, wygrywając 20 z nich. W 2004 roku pomógł drużynie zdobyć trofeum, po zwycięstwie 3:2 w finale ze Stanami Zjednoczonymi. W swoich pojedynkach pokonał Mardy'ego Fisha i Andy'ego Roddicka[4].

W rankingu gry pojedynczej Moyá najwyżej był na 1. miejscu (15 marca 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 108. pozycji (29 października 2001). Liderem zestawienia singlowego był przez 2 tygodnie, do 28 marca 1999 roku.

Gra pojedyncza (20–24)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Zwycięzca 1. 12 listopada 1995 Buenos Aires Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:0, 6:3
Finalista 1. 5 maja 1996 Monachium Ceglana Czechy Ctislav Doseděl 4:6, 6:4, 3:6
Zwycięzca 2. 18 sierpnia 1996 Umag Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:0, 7:6(4)
Finalista 2. 15 września 1996 Bukareszt Ceglana Hiszpania Alberto Berasategui 1:6, 6:7(5)
Finalista 3. 12 stycznia 1997 Sydney Twarda Wielka Brytania Tim Henman 3:6, 1:6
Finalista 4. 26 stycznia 1997 Australian Open, Melbiurne Twarda Stany Zjednoczone Pete Sampras 2:6, 3:6, 3:6
Finalista 5. 3 sierpnia 1997 Amsterdam Ceglana Czechy Ctislav Doseděl 6:7(4), 6:7(5), 7:6(4), 2:6
Finalista 6. 17 sierpnia 1997 Indianapolis Twarda Szwecja Jonas Björkman 3:6, 6:7(3)
Zwycięzca 3. 24 sierpnia 1997 Long Island Twarda Australia Patrick Rafter 6:4, 7:6(1)
Finalista 7. 14 września 1997 Bournemouth Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 2:6, 2:6
Zwycięzca 4. 26 kwietnia 1998 Monte Carlo Ceglana Francja Cédric Pioline 6:3, 6:0, 7:5
Zwycięzca 5. 7 czerwca 1998 French Open, Paryż Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 6:3, 7:5, 6:3
Finalista 8. 4 października 1998 Majorka Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten 7:6(5), 2:6, 3:6
Finalista 9. 29 listopada 1998 World Championship, Hanower Twarda (hala) Hiszpania Àlex Corretja 6:3, 6:3, 5:7, 3:6, 5:7
Finalista 10. 7 marca 1999 Indian Wells Twarda Australia Mark Philippoussis 7:5, 4:6, 4:6, 6:4, 2:6
Zwycięzca 6. 16 kwietnia 2000 Estoril Ceglana Hiszpania Francisco Clavet 6:3, 6:2
Finalista 11. 22 października 2000 Tuluza Twarda (hala) Hiszpania Àlex Corretja 3:6, 2:6
Finalista 12. 29 kwietnia 2001 Barcelona Ceglana Hiszpania Juan Carlos Ferrero 6:4, 5:7, 3:6, 6:3, 5:7
Zwycięzca 7. 22 lipca 2001 Umag Ceglana Francja Jérôme Golmard 6:4, 3:6, 7:6(2)
Zwycięzca 8. 3 marca 2002 Acapulco Ceglana Brazylia Fernando Meligeni 7:6(4), 7:6(4)
Finalista 13. 21 kwietnia 2002 Monte Carlo Ceglana Hiszpania Juan Carlos Ferrero 5:7, 3:6, 4:6
Zwycięzca 9. 14 lipca 2002 Bastad Ceglana Maroko Junus al-Ajnawi 6:3, 2:6, 7:5
Zwycięzca 10. 21 lipca 2002 Umag Ceglana Hiszpania David Ferrer 6:2, 6:3
Zwycięzca 11. 11 sierpnia 2002 Cincinnati Twarda Australia Lleyton Hewitt 7:5, 7:6(5)
Finalista 14. 29 września 2002 Hongkong Twarda Hiszpania Juan Carlos Ferrero 3:6, 6:1, 6:7(4)
Zwycięzca 12. 23 lutego 2003 Buenos Aires Ceglana Argentyna Guillermo Coria 6:3, 4:6, 6:4
Finalista 15. 30 marca 2003 Miami Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 3:6, 3:6
Zwycięzca 13. 27 kwietnia 2003 Barcelona Ceglana Rosja Marat Safin 5:7, 6:2, 6:2, 3:0 krecz
Zwycięzca 14. 27 lipca 2003 Umag Ceglana Włochy Filippo Volandri 6:4, 3:6, 7:5
Finalista 16. 12 października 2003 Wiedeń Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer 3:6, 3:6, 3:6
Zwycięzca 15. 11 stycznia 2004 Ćennaj Twarda Tajlandia Paradorn Srichaphan 6:4, 3:6, 7:6(5)
Finalista 17. 18 stycznia 2004 Sydney Twarda Australia Lleyton Hewitt 3:4 krecz
Finalista 18. 22 lutego 2004 Buenos Aires Ceglana Argentyna Guillermo Coria 4:6, 1:6
Zwycięzca 16. 7 marca 2004 Acapulco Ceglana Hiszpania Fernando Verdasco 6:3, 6:0
Zwycięzca 17. 9 maja 2004 Rzym Ceglana Argentyna David Nalbandian 6:3, 6:3, 6:1
Zwycięzca 18. 9 stycznia 2005 Ćennaj Twarda Tajlandia Paradorn Srichaphan 3:6, 6:4, 7:6(5)
Finalista 19. 31 lipca 2005 Umag Ceglana Argentyna Guillermo Coria 2:6, 6:4, 2:6
Finalista 20. 8 stycznia 2006 Ćennaj Twarda Chorwacja Ivan Ljubičić 6:7(6), 2:6
Zwycięzca 19. 19 lutego 2006 Buenos Aires Ceglana Włochy Filippo Volandri 7:6(6), 6:4
Finalista 21. 7 stycznia 2007 Sydney Twarda Stany Zjednoczone James Blake 3:6, 7:5, 1:6
Finalista 22. 3 marca 2007 Acapulco Ceglana Argentyna Juan Ignacio Chela 3:6, 6:7(2)
Zwycięzca 20. 29 lipca 2007 Umag Ceglana Rumunia Andrei Pavel 6:4, 6:2
Finalista 23. 17 lutego 2008 Costa do Sauípe Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 6:7(4), 6:3, 5:7
Finalista 24. 14 sierpnia 2008 Bukareszt Ceglana Francja Gilles Simon 3:6, 4:6

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)

Turniej1995199619971998199920002001200220032004200520062007200820092010Wygrane turniejeBilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open – 1R F 2R 1R – QF 2R 2R – 1R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 13 13–13
French Open – 2R 2R W 4R 1R 2R 3R QF QF 4R 3R QF 1R – – 1 / 13 32–12
Wimbledon – 1R 2R 2R 2R 1R 2R – – 4R – – 1R – – – 0 / 8 7–8
US Open – 2R 1R SF 2R 4R 3R 2R 4R 3R 2R 3R QF 2R – – 0 / 13 26–13
Bilans spotkań 0–0 2–4 8–4 14–3 5–3 3–3 8–4 4–3 8–3 9–3 4–3 4–3 8–4 1–3 0–1 0–1 N/A 78–46
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals – – SF F – – – SF RR RR – – – – – – 0 / 5 10–9
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells – – 3R 3R F 1R 2R 1R 3R 2R QF 2R 4R 3R – 2R 0 / 13 18–12
Miami – – 3R 3R 4R 2R 4R 2R F QF 3R 3R 2R 3R – – 0 / 12 19–12
Monte Carlo – 3R SF W QF 2R 2R F SF SF 1R 1R 1R 1R – – 1 / 13 26–12
Rzym – 3R 3R 3R 3R 2R 1R QF 3R W 1R 1R 1R 1R – – 1 / 13 20–12
Stuttgart/Madryt – 1R 2R 2R – 1R 1R 3R 3R – 2R 1R 2R 1R – 1R 0 / 12 3–12
Montreal/Toronto – – – – – – 2R 2R 1R 3R 1R 3R 1R 1R – – 0 / 8 6–8
Cincinnati – – – 2R 1R 2R 2R W 1R QF 3R 1R QF QF – – 1 / 11 19–10
Paryż – 3R 2R 2R 2R 1R 1R SF – – – – 2R – – – 0 / 8 5–8
Hamburg – 3R 2R 1R SF 1R 1R 2R 2R QF – 1R SF QF NMS 0 / 12 17–12
Ranking na koniec sezonu
61 28 7 5 22 41 19 5 7 5 31 43 17 42 446 516 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Kariera trenerska

Od stycznia do listopada 2016 roku był trenerem Milosa Raonica, który w tym czasie został finalistą Wimbledonu i sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji ATP[5][6]. Od 2017 dołączył do sztabu Rafaela Nadala, a z początkiem sezonu 2018 został pierwszym trenerem Nadala[7][8].

Przypisy

  1. ↑ Carlos Moya kończy sportową karierę. sport.pl. [dostęp 2010-11-17]. (pol.).
  2. ↑ Amy Shipley: Moya's Feels Grand With First Slam Win. washingtonpost.com, 8 czerwca 1998. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
  3. ↑ Robin Finn: Sampras Adds to Grand Slam Collection With Australian Open Romp. nytimes.com, 26 stycznia 1997. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
  4. ↑ Spain celebrate Davis Cup victory. dailymail.co.uk. [dostęp 2014-11-23]. (pol.).
  5. ↑ Milos Raonic adds former world No. 1 Carlos Moya to coaching staff. theglobeandmail.com, 2016-01-01. [dostęp 2016-01-02]. (ang.).
  6. ↑ Milos Raonic and Carlos Moya part company after 11 months. bbc.com, 2016-11-30. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  7. ↑ Rafael Nadal hires SUPER COACH!, „Tennis World USA” [dostęp 2018-06-09] (ang.).
  8. ↑ Rafa’s classy response to coach’s shock exit, „NewsComAu” [dostęp 2018-06-09].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.