Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Hoszowczyku
| kościół filialny | |||||||||||
![]() | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego ![]() | |||||||||||
Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Hoszowczyku – dawna cerkiew greckokatolicka, zbudowana w 1926, znajdująca się w miejscowości Hoszowczyk.
W 1970 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Pełni funkcję kościoła filialnego pw. Narodzenia Matki Bożej parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych.
Historia
Cerkiew wybudowano w roku 1926[2]. Była to pierwsza cerkiew we wsi. Po roku 1951, po kilku próbach odprawienia w niej mszy rzymskokatolickich przez przesiedleńców z okolic Krystynopola, cerkiew została zamknięta. Stała nieużytkowana aż do 1970, kiedy to została zamieniona w kościół rzymskokatolicki. W 2002 przeszła remont, podczas którego pod okapem prezbiterium odkryto duży zapas amunicji z okresu II wojny światowej[3].
Architektura i wyposażenie
Cerkiew w Hoszowczyku jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej. Zbudowana została na planie krzyża greckiego. Do prezbiterium przylegają dwie zakrystie. Nad nawą kopuła na ośmiobocznym bębnie. Dachy i kopuła obite blachą[3].
Wewnątrz w sanktuarium i przedsionku stropy płaskie, w nawie i babińcu pozorne sklepienia zwierciadlane. W świątyni nie zachowały się elementy pierwotnego wyposażenia. Ołtarz główny z ikoną Matki Bożej Dobrej Rady, a boczny ze współczesnym obrazem św. Michała Archanioła[3].
Elewacja boczna
Widok od strony prezbiterium
Dzwonnica
Otoczenie
Powyżej świątyni znajduje się cerkiewny cmentarz z kilkoma starymi nagrobkami oraz grobami powojennych osadników[4].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2015-12-12].
- ↑ Stanisław Kryciński, Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 226, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051.
- 1 2 3 Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPARHIA, Rzeszów 2015, s. 87. ISBN 978-83-61577-68-3.
- ↑ Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2003, s. 192, 193. ISBN 83-89188-08-2.
.jpg)
_location_map.png)


