Choroba Raynauda
| morbus Raynaud | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Choroba Raynauda (łac. morbus Raynaud) – napadowy skurcz tętnic w obrębie rąk, rzadziej stóp.
Obraz kliniczny
Choroba zaczyna się w wieku młodzieńczym, wywoływana jest przez emocje lub oziębienie kończyn. Typowy napad charakteryzuje się zblednięciem palców, parestezjami lub bólem. Etiopatogeneza jest nieznana, być może jest to nadmiar receptorów adrenergicznych w świetle naczyń i wynikająca z tego nadwrażliwość na noradrenalinę.
Długotrwała choroba może prowadzić do zmian troficznych, a nawet zgorzeli w obrębie kończyn.
Leczenie
- unikanie ekspozycji na zimno
- leki blokujące kanały wapniowe:
- azotany:
- agonisty receptorów β2-adrenergicznych:
- antagonisty receptorów α-adrenergicznych:
- prazosyna[1]
- tolazolina
Uwagi
Niektórzy autorzy traktują chorobę Raynauda jako idiopatyczny objaw Raynauda.
Przypisy
- ↑ Ryszard Korbut (pod red.): Farmakologia. Warszawa: PZWL, 2017, s. 39. ISBN 978-83-200-5368-5.
Bibliografia
- A. Prusiński, Neurologia praktyczna, PZWL 2003, ISBN 83-200-2844-2.
- Choroby wewnętrzne, Andrzej Szczeklik (red.), Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, ISBN 83-7430-072-8, OCLC 838901310.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.