Corticeus suberis

Corticeus suberis
(Lucas, 1846)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

czarnuchy

Rodzina

czarnuchowate

Podrodzina

Diaperinae

Plemię

Hypophlaeini

Rodzaj

korosz

Podrodzaj

Corticeus s.str.

Gatunek

Corticeus (Corticeus) suberis

Synonimy
  • Hypophloeus suberis Lucas, 1846
  • Hypophloeus insidiosus Mulsant, 1854
  • Hypophloeus rufulus Rosenhauer, 1847

Corticeus suberisgatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Diaperinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1846 roku przez Pierre’a Hippolyte’a Lucasa pod nazwą Hypophloeus suberis[1][2]. Jako lokalizację typową wskazano okolice algierskiej Sukajkidy[2].

Morfologia

Chrząszcz o mocno wydłużonym, walcowatym, węższym niż u C. pini[3] ciele długości od 2,7 do 3 mm, z wierzchu błyszczącym i nagim[4].

Rdzawobrązowa głowa[4] ma prawie dwukrotnie szersze niż dłuższe[3], na przedzie wykrojone oczy[4].

Przedplecze jest rdzawobrązowe[4], wyraźnie szersze od głowy[4], nieznacznie dłuższe niż szersze, lekko ku tyłowi zwężone[3], o przednich kątach wyraźnych[4], krawędziach bocznych przed kątami niewyciętych[3], tylnych kątach rozwartych, zaokrąglonych[4] i nieuniesionych, a powierzchni drobno i regularnie punktowanej[3]. Pokrywy są bladobrązowe[4], tak szerokie jak przedplecze, prawie trzykrotnie dłuższe niż na przednim brzegu szerokie, o równoległych bokach oraz drobno, regularnie i bezładnie punktowanej powierzchni[3]. Odnóża są krótkie[4] i chude[3].

Ekologia i występowanie

Owad saproksyliczny, zaliczany do reliktów lasów pierwotnych, związany z drzewami iglastymi i liściastymi, najczęściej z sosnami, ale też ze świerkami i bukami. Znajdywany od odstającą, przegrzybiałą korą[5][3][4].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Francji, Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Chorwacji i południa europejskiej części Rosji, w Afryce z Algierii, a w Azji z Cypru, anatolijskiej części Turcji i Izraela[1][4]. W Polsce owad znany z tylko trzech historycznych stanowisk[5]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony został jako gatunek zagrożony o niedostatecznie rozpoznanym statusie (DD)[6]. W Czechach znany z tylko dwóch stanowisk, w tym jednego współczesnego[4].

Przypisy

  1. 1 2 I. Löbl, A. Smetana: Catalogue of Palearctic Coleoptera. Vol. 5: Tenebrionoidea. Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2008, s. 311-312. ISBN 87-88757-84-6.
  2. 1 2 H. Lucas: Exploration scientifique de l'Algérie pendant les années 1840, 1841, 1842 publiée par ordre du Gouvernement et avec le concours d'une Commission Académique. Sciences Physiques. Zoologie. II. Histoire naturelle des animaux articulés. Deuxième partie. Insectes [coléoptères]. Paris: A. Bertrand, 1846–1849, s. 345. [dostęp 2025-03-15].
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 91 Czarnuchowate – Tenebrionidae, Boridae. Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1991, s. 65-70.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Vladimir Novák: Beetles of the family Tenebrionidae of Central Europe. Praga: Academia, 2014, s. 367-374, seria: Zoological Keys.
  5. 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3. „Katalog Fauny Polski”. 23 (14), 1987.
  6. Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 88-110. ISBN 83-901236-8-1.