Cyklotiazyd

Cyklotiazyd

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. cyclothiazidum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C14H16ClN3O4S2
Masa molowa	389,87 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	2259-96-3
PubChem	2910
DrugBank	DB00606
SMILES NS(=O)(=O)C1=C(Cl)C=C2NC(NS(=O)(=O)C2=C1)C1CC2CC1C=C2
InChI InChI=1S/C14H16ClN3O4S2/c15-10-5-11-13(6-12(10)23(16,19)20)24(21,22)18-14(17-11)9-4-7-1-2-8(9)3-7/h1-2,5-9,14,17-18H,3-4H2,(H2,16,19,20) InChIKey BOCUKUHCLICSIY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 229–230 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-05-11] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[2] 1 2 0
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	C03AA09
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Cyklotiazyd (łac. cyclothiazidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna benzotiadiazyny, tiazydowy lek moczopędny, stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków, blokujący symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym.

Cyklotiazyd blokuje symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym nefronu^[3]. Efektem jest hamowanie zwrotnego wchłaniania sodu, co powoduje zwiększone wydalanie sodu, chloru, wody, jonów wodorowych, potasowych i magnezowych oraz zmniejszone wydalanie jonów wapniowych^[3].

Cyklotiazyd jest stosowany w preparatach złożonych^[3], w następujących wskazaniach:

• nadciśnienie tętnicze^[4]
• obrzęki spowodowane przez niewydolność serca, marskość wątroby^[4]

W 2016 roku cyklotiazyd nie był dopuszczony do obrotu w Polsce^[5].