Czujnik pojemnościowy

Czujnik pojemnościowy

Czujnik pojemnościowy – element automatyki przemysłowej, służący do bezkontaktowego wykrywania obecności obiektów wykonanych z różnorodnych materiałów. Stanowi alternatywę dla czujników indukcyjnych w przypadkach, gdy niemożliwe jest zastosowanie tych ostatnich, na przykład ze względu na niemagnetyczny charakter wykrywanych elementów lub brak możliwości implementacji systemu dźwigni[1].

Działanie

Czujnik pojemnościowy może być zasilany zarówno napięciem stałym, jak i przemiennym. Zamiast cewki stosuje kondensator, którego jedną stałą okładkę stanowi element czujnika, natomiast drugą – zbliżający się obiekt. Zmiana odległości lub właściwości materiałowych obiektu powoduje zmianę parametrów kondensatora, co jest rejestrowane przez obwody wewnętrzne urządzenia[1]. Aktywne czoło czujnika generuje zmienne pole elektryczne, wytwarzane przez oscylator LC lub RC, którego częścią jest kondensator. Bezdotykowe wprowadzenie obiektu w obszar działania pola zmienia warunki pracy oscylatora – prowadzi to np. do spadku amplitudy sygnału. Zmiana ta jest wykrywana przez detektor, a następnie przekształcana przez układ progowy w sygnał dwustanowy z histerezą. Wzmacniacz wyjściowy umożliwia bezpośrednie sterowanie elementami wykonawczymi (np. przekaźnikiem)[2].

Działa na zasadzie pomiaru zmian pojemności elektrycznej kondensatora opisanej wzorem:

Ponieważ powierzchnia czujnika i obiektu jest stała, przenikalność dielektryczna szczeliny (zwykle powietrze) się nie zmienia, to zmiana pojemności jest wyłącznie wynikiem zmiany odległości między czujnikiem a obiektem. Dlatego równanie można uprościć do:

czyli pojemność jest odwrotnie proporcjonalna do odległości. Dzięki tej proporcjonalności, system czujnika pojemnościowego może przeliczać zmiany pojemności na zmiany odległości[3].

Zastosowanie

Typowy zasięg działania czujników pojemnościowych wynosi do 30 mm, choć istnieją specjalne wersje o zwiększonym zasięgu 60 mm[4]. Istnieją wersje reagujące natychmiastowo, jak również modele z programowanym opóźnieniem działania do 15 minut[5]. Do głównych ograniczeń czujników pojemnościowych należy mniejszy zasięg w porównaniu do czujników indukcyjnych oraz wysoka wrażliwość na zabrudzenia i obecność przeszkód pomiędzy czujnikiem a obiektem. Maksymalna częstotliwość przełączania tych sensorów wynosi zazwyczaj kilkadziesiąt herców, co ogranicza ich zastosowanie w aplikacjach wymagających bardzo szybkiej detekcji. Zastosowania czujnika pojemnościowego obejmują:

Budowa

Pod względem konstrukcyjnym czujniki pojemnościowe przypominają modele indukcyjne – posiadają podobną obudowę i występują w różnych wariantach przeznaczonych do pracy w specyficznych warunkach środowiskowych[1]. Występują w obudowach o kształcie cylindrycznym lub prostopadłościennym[4]. Często posiadają gwint oraz uchwyty montażowe, które umożliwiają ich dopasowanie do różnych wymagań mechanicznych i elektrycznych[5]. Dostępne są również elastyczne wersje specjalne, przystosowane do montażu na powierzchniach zarówno płaskich, jak i zakrzywionych, za pomocą klejenia[4]. Dodatkowo, czujniki mogą być wyposażone w wyprowadzenie przewodowe lub złącze[5].

Do podstawowych elementów czujnika należą: głowica z elektrodami, potencjometr, oscylator, układ detekcji, układ wyjściowy. Część aktywna zlokalizowana jest zazwyczaj na jednym z końców obudowy i składa się z dwóch metalowych elektrod, które tworzą otwarty kondensator – zbliżenie obiektu do czujnika powoduje zmianę jego pojemności. Wartość całkowitej pojemności kondensatora, determinująca poziom sygnału wyjściowego, jest sumą pojemności własnej czujnika oraz zmiany wynikającej z obecności wykrywanego obiektu[4].

Przypisy

Bibliografia