Długomiłowice

Długomiłowice
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Marii Magdaleny
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

kędzierzyńsko-kozielski

Gmina

Reńska Wieś

Liczba ludności (2022)

1259[1]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-208[2]

Tablice rejestracyjne

OK

SIMC

0502799

Położenie na mapie gminy Reńska Wieś
Mapa konturowa gminy Reńska Wieś, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Długomiłowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Długomiłowice”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Długomiłowice”
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego
Mapa konturowa powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Długomiłowice”
Ziemia50°17′05″N 18°09′00″E/50,284722 18,150000[3]
Strona internetowa

Długomiłowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Langlieben[4]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś na Górnym Śląsku.

Częściami wsi są: Pierzchowice i Żabnik.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Długomiłowice, po jej zniesieniu w gromadzie Reńska Wieś.

Długomiłowice są położone na styku mezoregionów Kotliny Raciborskiej i Płaskowyżu Głubczyckiego[5].

Nazwa

Nazwa jest prawdopodobnie nazwą patronimiczną i wywodzi się od staropolskiego imienia męskiego „Długomiła”[6] złożonego z członów Długo- („długi – rozciągnięty w przestrzeni”) oraz -mił („miły”) oznaczającego „miły ludziom wszędzie na dużym obszarze”.

Według niemieckiego geografa oraz językoznawcy Heinricha Adamy’ego pierwotna była polska nazwa, która później została zgermanizowana[7]. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu Adamy wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Dlugo milowice, podając jej znaczenie „wurde übersetzt in Langlieben”, czyli po polsku „zostało przetłumaczone na Langlieben”[7].

Podobny wywód prezentuje śląski pisarz Konstanty Damrot w swojej pracy o śląskim nazewnictwie z 1896 roku wydanej w Bytomiu. Wymienia on dwie nazwy - obecnie funkcjonującą, polską „Długomiłowice” oraz niemiecką „Langliebau”. W dokumencie z 1217 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza wymieniona jest w zlatynizowanej staropolskiej formie Dlugomilovici[8][6].

Historia

  • 26 kwietnia 1376 r. – pierwsza wzmianka o Długomiłowicach – wymieniany jest właściciel wsi Henryk na Długomiłowicach;
  • 1760 r. – miał tutaj kwaterę główną baron Gideon Ernest von Laudon;
  • czerwiec 1762 r. – obozuje tutaj pruski korpus pod dowództwem generała Paula van Wernera;
  • Od XIX w.do 1933 r. wieś posiadała pieczęć gminą dla gminy Krzanowice i Dłomiłowice, na której przedstawiono drzewo liściaste. Legenda na pieczęci z 1924 r. brzmiała + GEM: KRZANOWITZ U (nd) LANGLIEBEN + || KREIS COSEL[9].
  • 1 października 1898 r. – otwarcie linii kolejowej Reńska Wieś do Polska Cerekiew przebiegającej przez Długomiłowice
  • 1945 r. – wieś zostaje poważnie zniszczona podczas walk pomiędzy wojskami niemieckimi a radzieckimi

Zabytki

Kościół pw. św. Marii Magdaleny

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[10]:

  • park, z drugiej poł. XVIII-XIX w.

inne zabytki:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 228 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 24232
  4. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. ↑ Kotlina Raciborska - mapa szlaków turystycznych [online], mapa-turystyczna.pl [dostęp 2025-01-27].
  6. 1 2 Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 59.
  7. 1 2 Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 3, OCLC 456751858 (niem.).
  8. ↑ Grünhagen 1866 ↓, s. 84.
  9. ↑ Aleksandra Starczewska-Wojnar, Odciśnięta pamięć wspólnoty: prawne i komunikatywne funkcje pieczęci gmin wiejskich na przykładzie zachodnich powiatów rejencji opolskiej w latach 1816-1933, Opole: Archiwum Państwowe w Opolu : Uniwersytet Opolski, 2020, s. 185, ISBN 978-83-956475-6-7 [dostęp 2024-11-22] (pol.).
  10. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 37.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.