Długoprzędka rudoczarna

Długoprzędka rudoczarna
	Dolichothele rufoniger
	(Guadanucci, 2007)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Ischnocolinae
Rodzaj	długoprzędka
Gatunek	długoprzędka rudoczarna
Synonimy
	Oligoxystre rufoniger Guadanucci, 2007;
	Oligoxystre rufoniger Guadanucci, 2007;

Długoprzędka rudoczarna^[1] (Dolichothele rufoniger) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemit Brazylii.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2007 roku przez José P.L. Guadanucciego^[2]^[3] na łamach „Zootaxa” pod nazwą Oligoxystre rufoniger. Jako lokalizację typową wskazano stację ekologiczną Uruçuíma w brazylijskim stanie Piauí. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „rudoczarny”^[3]. W 2015 roku Sylvia Marlene Lucas i Rafael Prezzi Indicatti dokonali synonimizacji Oligoxystre z rodzajem Dolichothele, stąd obecna kombinacja^[4].

Morfologia

Ptasznik o ciele średnich rozmiarów, mocno obrośniętym szczecinkami^[5]. Holotypowy samiec ma ciało długości 19,9 mm przy karapaksie długości 8,1 mm i szerokości 7,1 mm, natomiast paratypowa samica ma ciało długości 32,4 mm przy karapaksie długości 11 mm i szerokości 9,5 mm. Karapaks jest rudy, o prostej bruździe tułowiowej. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż pary przednio-środkowej, zaś oczy pary tylno-bocznej bardziej z tyłu niż pary tylno-środkowej. Odnóża mają rude krętarze i uda oraz ciemne rzepki, golenie, nadstopia i stopy. Ubarwienie opistosomy (odwłoka) jest ciemne. Genitalia samicy mają parę długich spermatek o małym, dozewnętrznie skierowanym płacie w części nasadowej i o wyodrębnionym płacie wierzchołkowym. Nogogłaszczki samca cechują się cymbium o płacie tylno-bocznym niewiele większym niż płat przednio-boczny oraz długim, cienkim i lekko w części odsiebnej zakrzywionym bulbusem. Poza tym samiec ma pierwszą parę odnóży z hakiem (ostrogą) na goleni i lekko zakrzywionym nadstopiem^[3].

Rozprzestrzenienie

Gatunek neotropikalny, południowoamerykański, endemiczny dla stanu Bahia w Brazylii^[3]. W paśmie górskim Espinhaço występuje sympatrycznie z długoprzędką jaskrawą i długoprzędką diamentową^[5].

Przypisy

↑ Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 96-97, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
↑ Norman I. Platnick: Gen. Dolichothele Mello-Leitão, 1923. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-02-02].
1 2 3 4 J.P.L. Guadanucci. A revision of the Neotropical spider genus Oligoxystre Vellard 1924 (Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1555, s. 1-20, 2007. DOI: 10.11646/zootaxa.1555.1.1.
↑ Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.
1 2 José Paulo LeiteJ.P.L. Guadanucci José Paulo LeiteJ.P.L., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[Szymańskietal-1] Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 96-97, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).

[wsc-2] Norman I. Platnick: Gen. Dolichothele Mello-Leitão, 1923. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-02-02].

[Guadanucci-3] 1 2 3 4 J.P.L. Guadanucci. A revision of the Neotropical spider genus Oligoxystre Vellard 1924 (Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1555, s. 1-20, 2007. DOI: 10.11646/zootaxa.1555.1.1.

[li-4] Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.

[pg-5] 1 2 José Paulo LeiteJ.P.L. Guadanucci José Paulo LeiteJ.P.L., Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] FernandoF. Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]