Długoprzędka jaskrawa
| Dolichothele mineirum | |||
| (Guadanucci, 2011) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Ischnocolinae | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
długoprzędka jaskrawa | ||
| Synonimy | |||
| |||
Długoprzędka jaskrawa[1] (Dolichothele minierum) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemit Brazylii.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2011 roku przez José P.L. Guadanucciego[2][3] na łamach „Zootaxa” pod nazwą Oligoxystre rufoniger. Jako lokalizację typową wskazano Itabunę w brazylijskim stanie Bahia. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwy stanu Minas Gerais[3]. W 2015 roku Sylvia Marlene Lucas i Rafael Prezzi Indicatti dokonali synonimizacji Oligoxystre z rodzajem Dolichothele, stąd obecna kombinacja[4].
Morfologia
Ptasznik o ciele średnich rozmiarów, mocno obrośniętym szczecinkami[5]. Holotypowy samiec ma ciało długości 18,3 mm przy karapaksie długości 6,5 mm i szerokości 5,3 mm, natomiast paratypowa samica ma ciało długości 30,7 mm przy karapaksie długości 10,1 mm i szerokości 8,6 mm. Karapaks jest ciemny, szaro owłosiony, o jamce prostej u samca, a łukowato odgiętej u samicy. Szczękoczułki mają od 9 do 11 zębów. Barwa wargi dolnej, szczęk i sternum jest brązowa. Odnóża są szaro owłosione. Ubarwienie opistosomy (odwłoka) odznacza się łatką pomarańczowych szczecinek w przedniej części strony grzbietowej. Genitalia samicy mają parę długich, znacznie dłuższych niż szerokich spermatek wypuszczających po stronie wewnętrznej oraz na szczycie liczne małe płaty. Nogogłaszczki samca cechują się cymbium o płacie tylno-bocznym niewiele większym niż płat przednio-boczny oraz długim, cienkim, lekko zakrzywionym i pozbawionym kilów bulbusie. Poza tym samiec ma pierwszą parę odnóży o lekko zakrzywionym nadstopiu oraz o haku (ostrodze) goleni z gałęzią tylno-boczną zaopatrzoną w części wierzchołkowej w kolec, a gałęzią przednio-boczną krótszą niż stykający się z nią kolec[3].
Rozprzestrzenienie
Gatunek neotropikalny, południowoamerykański, endemiczny dla Brazylii[2][3], znany ze stanów Ceará, Sergipe, Bahia i Minas Gerais[3]. W paśmie górskim Espinhaço występuje sympatrycznie z długoprzędką rudoczarną i długoprzędką diamentową[5].
Przypisy
- ↑ Dominik M. Szymański i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, s. 96-97, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
- 1 2 Norman I. Platnick: Gen. Dolichothele Mello-Leitão, 1923. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-02-02].
- 1 2 3 4 5 José Paulo Leite Guadanucci. Cladistic analysis and biogeography of the genus Oligoxystre Vellard 1924 (Araneae: Mygalomorphae: Theraphosidae). „Journal of Arachnology”. 39 (2), s. 320–326, 2011. DOI: 10.1636/CA10-81.1. (ang.).
- ↑ Sylvia Marlene Lucas, Rafael Prezzi Indicatti. Revalidation of Dolichothele Mello-Leitão and notes on Hapalotremus Simon (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae). „Studies on Neotropical Fauna and Environment”. 50 (3), s. 204-212, 2015. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/01650521.2015.1103553.
- 1 2 José Paulo Leite Guadanucci, Chapter 3. Ischnocolinae and Schismatothelinae, [w:] Fernando Pérez-Miles (red.), New World Tarantulas. Taxonomy, Biogeography and Evolutionary Biology of Theraphosidae, „Zoological Monographs”, 6, Springer Nature Switzerland AG, 2020, s. 86-91, DOI: 10.1007/978-3-030-48644-0, ISBN 978-3-030-48644-0, ISSN 2523-3912.