Dafni (1912)
 Siostrzany okręt „Dafni” – „Doris” w 1919 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1912 |
| Wodowanie |
1912 |
 Wasilikon Naftikon
| |
| Nazwa |
„Dafni” („Δάφνη”) |
| Wejście do służby |
1913 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
grudzień 1916 |
| Wycofanie ze służby |
grudzień 1918 |
 Polemiko Naftiko
| |
| Wejście do służby |
grudzień 1918 |
| Wycofanie ze służby |
1926 |
| Los okrętu |
sprzedany w 1931 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 120 ton |
| Długość |
całkowita: 45 metrów |
| Szerokość |
5 metrów |
| Zanurzenie |
1,2 metra |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa o mocy 2400 KM 2 kotły, 1 śruba | |
| Prędkość |
24 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 57 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
3 × 450 mm (3 x I) |
| Załoga |
20 |
.svg.png){kind=small}
Dafni (gr.: Δάφνη) – grecki torpedowiec z początku XX wieku, jedna z sześciu zbudowanych w Niemczech jednostek typu Egli. Okręt został zwodowany w 1912 roku w stoczni Vulcan w Szczecinie, a w 1913 roku wcielono go w skład marynarki wojennej. W latach 1916–1918 okręt służył pod banderą Marine nationale, obsadzony przez francuską załogę. Zwrócony Grecji po zakończeniu I wojny światowej, służył do 1926 roku, kiedy został skreślony z listy floty.
Projekt i budowa
Sześć torpedowców typu Egli zostało zamówionych przez Królestwo Grecji w Niemczech w 1912 roku[1]. „Dafni” zbudowany został w stoczni Vulcan w Szczecinie[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1912 roku i w tym samym roku został zwodowany[2][a].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był torpedowcem o długości całkowitej 45 metrów, szerokości 5 metrów i zanurzeniu 1,2 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 120 ton, a pełna 125 ton[1][2]. Jednostka napędzana była przez pionową maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 2400 KM, do której parę dostarczały dwa kotły typu Marine[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego jedną śrubą okrętu wynosiła 24 węzły[1][2][b]. Zapas węgla wynosił 25 ton[1][2].
Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki składały się dwa pojedyncze działa kalibru 57 mm Mark 3.7 L/45 produkcji zakładów Bethlehem Steel[1][2]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kalibru 450 mm[1][2].
Załoga okrętu składała się z 20 oficerów, podoficerów i marynarzy[2].
Służba
„Dafni” został wcielony w skład marynarki wojennej w 1913 roku[1][2]. W grudniu 1916 roku „Dafni” został w Salonikach zajęty przez Francuzów i wcielony do Marine nationale[1][2]. Jednostka była używana jako okręt patrolowy na wodach Morza Egejskiego[4]. Torpedowiec powrócił pod grecką banderę w grudniu 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej[1][2]. Okręt został wycofany ze służby w 1926 roku i sprzedany w roku 1931[1][5].
Uwagi
- ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 404 i Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 131 podają, że okręt został zwodowany w 1913 roku.
- ↑ Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 131 podaje, że okręt miał napęd dwuśrubowy i rozwijał prędkość 28 węzłów.
Przypisy
Bibliografia
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ivan Gogin: AIGLI torpedo boats (1912-1914). Navypedia. [dostęp 2025-04-05]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).