Dimetyloamina
|
|
| Nazewnictwo |
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
N-metylometanoamina |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| N,N-dimetyloamina, DMA, daw. dwumetyloamina |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C2H7N |
| Inne wzory |
(CH
3)
2NH, Me
2NH, CH
3−NH−CH
3 |
| Masa molowa |
45,08 g/mol |
| Wygląd |
bezbarwny, palny gaz[1] o zapachu ryb lub amoniaku[2] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
124-40-3
21249-13-8 (siarczan)
30781-73-8 (azotan)
506-59-2 (chlorowodorek) |
| PubChem |
674 |
|
|
| InChI |
|
InChI=1S/C2H7N/c1-3-2/h3H,1-2H3 |
| InChIKey |
ROSDSFDQCJNGOL-UHFFFAOYSA-N |
|
| Właściwości |
|
|
| Gęstość |
| 0,6704 g/cm³ (0 °C)[3]; ciecz |
|
| Rozpuszczalność w wodzie |
| mieszalna w każdym stosunku[2] |
| w innych rozpuszczalnikach |
| rozpuszczalna w etanolu i eterze dietylowym[3] |
|
| Temperatura topnienia |
(−93 ± 2) °C[3] |
| Temperatura wrzenia |
(7,3 ± 0,4) °C[3] |
| Temperatura rozkładu |
400 °C[2]
420 °C[4] |
| Punkt krytyczny |
164,4 °C[5]; 5,34 MPa[5]; 188 cm³/mol ≈ 0,239 g/cm³[5] |
| logP |
−0,38 (25 °C)[6] |
| Kwasowość (pKa) |
10,73 (25 °C)[7] |
| Współczynnik załamania |
1,350 (589 nm, 17 °C)[3] |
| Lepkość |
0,300 mPa·s (−25 °C)[8]
0,232 mPa·s (0 °C)[8] |
| Napięcie powierzchniowe |
26,34 mN/m (25 °C)[9] |
| Prężność pary |
203 kPa (25 °C)[10] |
|
|
|
| Niebezpieczeństwa |
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
| Na podstawie podanego źródła[2] |
|
|
| Zwroty H |
H220, H280, H315, H318, H332, H335, H412 |
| Zwroty P |
P210, P261, P273, P280, P305+P351+P338, P410+P403 |
|
| Temperatura zapłonu |
−55 °C[2]
−6,69 °C[4]
20 °C[10] |
| Temperatura samozapłonu |
400 °C[2][10] |
| Granice wybuchowości |
2,8–14,4%[2][10] |
| Numer RTECS |
IP8750000 |
| Dawka śmiertelna |
LD50 698 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[2] |
|
| Podobne związki |
| Podobne związki |
MeNH
2, Me
3N, EtNH
2, Et
2NH, Et
3N, Me
2S |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Dimetyloamina, daw. dwumetyloamina – organiczny związek chemiczny z grupy amin, najprostsza drugorzędowa amina alifatyczna.
Jest produktem rozkładu białek w wyniku gnicia. Stosowana jest jako absorbent gazów kwaśnych, czynnik flotacyjny, stabilizator benzyny i rozpuszczalnik, a także w przemyśle włókienniczym oraz do wyrobu mydeł, środków depilacyjnych i czyszczących.
Przypisy
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Dimethylamine, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 11030 [dostęp 2022-04-26] (niem. • ang.).
- 1 2 3 4 5 Haynes 2016 ↓, s. 3-200.
- 1 2 Dimetyloamina [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 października 2019, numer katalogowy: 38936 [dostęp 2022-04-26] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- 1 2 3 Haynes 2016 ↓, s. 6-71.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-174.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-91.
- 1 2 Haynes 2016 ↓, s. 6-244.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 6-191.
- 1 2 3 4 Haynes 2016 ↓, s. 16-22.
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-62.
