Dipsas klebbai

Dipsas klebbai
Arteaga, Salazar-Valenzuela, Mebert, Peñafiel, Aguiar, Sánchez-Nivicela, Pyron, Colston, Cisneros-Heredia, Yánez-Muñoz, Venegas, Guayasamin & Torres-Carvajal, 2018
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

ślimaczarze

Rodzaj

Dipsas

Gatunek

Dipsas klebbai

Synonimy
  • Dipsas peruana Harvey & Embert, 2008 (częściowo)

Dipsas klebbai – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północno-zachodniej części Ameryki Południowejendemicznie w Ekwadorze. Prowadzi głównie zmierzchowy i nocny tryb życia[1].

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 2018 roku Alejandro Arteaga i współpracownicy na łamach „ZooKeys”. Autorzy nadali gatunkowi nazwę Dipsas klebbai. Jako miejsce typowe wskazali Pacto Sumaco w prowincji Napo w Ekwadorze (0°39′50″S 77°35′56″W/-0,663889 -77,598889, wysokość 1556 m n.p.m.). Holotyp ma oznaczenie MZUTI 5412[a], to dorosły samiec schwytany 28 kwietnia 2016 roku przez P. Torresa. Autorzy przebadali też 26 paratypów[2][3].

Etymologia

  • Dipsas: gr. ὀλίγος dipsas, διψαδος dipsados „jadowity wąż, którego ukąszenie wywołuje silne pragnienie”[4].
  • klebbai: Casey Klebba – współzałożyciel Minifund.org, wspierający finansowo wiele wypraw A. Arteagi do odosobnionych obszarów Ekwadoru, które zaowocowały odkryciem wielu nowych gatunków[3].

Morfologia

Jest to niewielki wąż o krótkiej czarnej głowie, spłaszczonym pysku, dosyć dużych oczach o ciemnych tęczówkach i czarnych źrenicach. Charakteryzuje się jasnobrązowym grzbietem, z 27–36 ciemnobrązowymi lub czarnymi plamami z kremowymi krawędziami, które są szerokie w przednich częściach ciała i stają się coraz węższe w kierunku ogona. W pierwszej połowie ciała plamy stykają się na brzuchu, tworząc pierścienie, w drugiej nie[1][5]. Gatunek ten może być mylony z Dipsas peruana, Dipsas latifrontalis i Dipsas palmeri[1][2].

Wymiary[1][5]:

Samiec Samica
Długość całkowita (mm) 570–1079 734–870
Długość SVL[b] (mm) 401–749 525–630
Długość TL[c] (mm) 169–330 209–240
Łuski grzbietowe (rzędy) 15/15/15 15/15/15
Tarczki brzuszne 181–201 187–194
Tarczki podogonowe 99–123 98–106

Występowanie

Dipsas klebbai występuje na wschodnich zboczach Andów w północnym Ekwadorze m.in. na terenie parków narodowych Cayambe-Coca i Sumaco Napo-Galeras. Występuje na wysokościach od 1246 do około 2120 m n.p.m.[2][3][5]

Ekologia i zachowanie

Gatunek ten występuje w różnych andyjskich środowiskach od pierwotnych górskich lasów mglistych po leśne pastwiska, obrzeża lasów, czasami w pobliżu rzek. Prowadzi głównie nocny tryb życia. Największą aktywność wykazuje o zmierzchu i w pierwszych godzinach nocnych w czasie deszczu lub mżawki. Żeruje najczęściej na krzewach od 0,5 m do 5 m nad poziomem gruntu, a jego dieta składa się ze ślimaków. W ciągu dnia spotykano odpoczywające osobniki zwinięte pod powierzchnią ziemi na pastwiskach, wśród krzewów w wiejskich ogrodach czy wśród liści na wysokości 3 m nad ziemią. Jeden z badanych paratypów w lęgu złożył 6 jaj[2].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Dipsas klebbai nie jest wymieniany. Autorzy pierwszego opisu sugerują, by nadać mu status gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern) ze względu na jego dosyć powszechne występowanie w środowiskach zdegradowanych działalnością człowieka, co świadczy o umiejętności przystosowywania się tego gatunku do zmian środowiskowych[2].

Uwagi

  1. MZUTI – Museo de Zoologia, Escuela de Ciencias Biologicas, Universidad Tecnologica Indoamerica, Quito[6].
  2. SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
  3. TL – ang. Tail length – długość ogona od odbytu do końca ogona.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 A. Arteaga, Klebba’s Snail-eating Snake (Dipsas klebbai), [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J), 2024, DOI: 10.47051/GLQC8920 (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 A. Arteaga i inni, Systematics of South American snail-eating snakes (Serpentes, Dipsadini), with the description of five new species from Ecuador and Peru, „ZooKeys”, 766, 2018, s. 79–147 (ang.).
  3. 1 2 3 P. Uetz & J. Hallermann, Dipsas klebbai ARTEAGA, SALAZAR-VALENZUELA, MEBERT, PEÑAFIEL, AGUIAR, SÁNCHEZ-NIVICELA, PYRON, COLSTON, CISNEROS-HEREDIA, YÁNEZ-MUÑOZ, VENEGAS, GUAYASAMIN & TORRES-CARVAJAL, 2018, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-01-07] (ang.).
  4. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 73, OCLC 637083062 (ang.).
  5. 1 2 3 E. Guerra-Correa, Dipsas klebbai, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2021 (hiszp.).
  6. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).