Dipsas pavonina
| Dipsas pavonina[1] | |||
| Schlegel, 1837 | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina |
Colubroidea | ||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Dipsas pavonina | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
Dipsas pavonina – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północnej i środkowej części Ameryki Południowej w basenie Amazonki i regionie Gujana. Prowadzi nocny tryb życia[4].
Systematyka
Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1837 roku Hermann Schlegel w książce Essai sur la physionomie des serpens. Autor nadał gatunkowi nazwę Dipsas pavonina. Jako miejsce typowe podał Gujanę. Syntyp ma oznaczenie MNHN-RA 0435[a][2].
Etymologia
Morfologia
Jest to niewielki wąż o krótkiej czarnej głowie, spłaszczonym pysku, dosyć dużych wyłupiastych oczach o czarnych tęczówkach i czarnych źrenicach. Na głowie poprzeczny biały pasek wokół dolnej części pyska, na szyi biały kołnierz, który od spodu rozszerza się na spód głowy. Ma ubarwienie od białego w przedniej części ciała do biało-jasnobrązowego w środkowej i jasnobrązowego w tylnej, z charakterystycznym czarnymi owalnymi plamami o białych krawędziach w liczbie od 15 do 35. Plamy te w przedniej części ciała są szersze i mogą tworzyć pierścienie, a w tylnej są węższe. Brzuch jest jasnobrązowy[4][7]. Gatunek ten jest najbardziej podobny do Dipsas catesbyi, Dipsas klebbai i Dipsas palmeri[4].
| Samiec | Samica | |
| Długość całkowita (mm) | 759 | 737 |
| Długość SVL[b] (mm) | 570 | 520 |
| Długość TL[c] (mm) | 189 | 217 |
| Łuski grzbietowe (rzędy) | 13/13/13 | 13/13/13 |
| Tarczki brzuszne | 190–230 | 180–220 |
| Tarczki podogonowe | 80–130 | 70–130 |
Występowanie
Dipsas pavonina występuje w wilgotnych lasach Amazonii i regionu Gujana, od nizin po regiony górskie, w Boliwii, Peru, Ekwadorze, Brazylii, południowej Wenezueli, Kolumbii, Gujanie, Surinamie i Gujanie Francuskiej[2][3][7], na wysokościach do około 1800 m n.p.m.[7] W Ekwadorze występuje w prowincjach Morona Santiago, Napo, Pastaza, Zamora Chinchipe[7], Orellana i Sucumbíos[4].
Ekologia i zachowanie
Gatunek ten występuje głównie w pierwotnych lasach tropikalnych i lasach zalewowych, ale spotykany jest także na terenach zdegradowanych. Prowadzi nocny tryb życia. Żeruje w godzinach nocnych na roślinności na wysokości do 5,5 m nad ziemią oraz na poziomie gruntu. W ciągu dnia znajdowano je zwinięte w ściółce z liści lub na niskich gałęziach. Dieta tego gatunku składa się głównie ze ślimaków, choć zjada też jaszczurki[4].
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Dipsas pavonina jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Trend populacji nie jest dobrze określony, ale prawdopodobnie jest stabilny[4][3].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dipsas pavonina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 P. Uetz & J. Hallermann, Dipsas pavonina SCHLEGEL, 1837, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-01-20] (ang.).
- 1 2 3 Dipsas pavonina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2025-01-19] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 A. Arteaga, Pavonine Snail-eating Snake (Dipsas pavonina), [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J), 2024, DOI: 10.47051/SXLV7570 (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 73, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ H. Schlegel, Essai sur la physionomie des serpens, t. 2, Amsterdam 1837, 606 + xvi (fr.).
- 1 2 3 4 5 G. Pazmiño-Otamendi & A. Rodríguez-Guerra, Dipsas pavonina, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2020 (hiszp.).
- Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

