Duguay-Trouin (1923)
 | |
| Historia | |
| Stocznia |
Arsenal de Brest |
|---|---|
| Położenie stępki |
4 sierpnia 1922 |
| Wodowanie |
14 sierpnia 1923 |
 Francja
| |
| Wejście do służby |
2 listopada 1926 |
| Wycofanie ze służby |
29 marca 1952 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
7992 t |
| Długość |
181,3 m |
| Szerokość |
17,5 m |
| Zanurzenie |
6,14 m |
| Napęd | |
| 4 turbiny parowe o mocy 102 000 KM | |
| Prędkość |
33 węzłów |
| Zasięg |
4500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 8 dział 155 mm 4 działa 75 mm 12 karabinów maszynowych 13,2 mm 12 wyrzutni torped kaliber 550 mm | |
| Załoga |
578 |
Krążownik lekki Duguay-Trouin – francuski krążownik lekki typu Duguay-Trouin, w służbie w Marine Nationale w latach 1926 – 1952. Początkowo trafił do 1. Dywizjonu Krążowników. Jego portem macierzystym był Brest, a okręt pełnił służbę na Oceanie Atlantyckim oraz na Morzach Śródziemnym i Czarnym. W 1931 roku odbył podróż do Indochin. 25 sierpnia 1933 roku zostaje okrętem flagowym 2. Dywizjonu Krążowników. W trakcie hiszpańskiej wojny domowej pełnił zadania patrolowo-dozorowe przy brzegach Hiszpanii.
Wybuch II wojny światowej zastaje okręt w rejsie z Casablanki do Dakaru. Później operuje on na Oceanie Atlantyckim, a od maja 1940 roku wspólnie z Royal Navy pełni służbę na Morzu Śródziemnym. Po upadku Francji pozostaje w Aleksandrii, gdzie został przejęty przez Brytyjczyków. Gdy w maju 1943 r. Francuzi decydują się dołączyć do Aliantów, okręt zostaje wcielony ponownie do służby, pełniąc służbę w rejsach transportowych. Po zakończeniu II wojny światowej trafia na remont, po którego zakończeniu w 1947 roku zostaje skierowany do Indochin. W okresie od listopada 1947 do września 1951 roku czynnie uczestniczył w walkach z komunistyczną partyzantką. 29 marca 1952 roku został wycofany ze służby, a rok później sprzedany na złom.