Eutrichapion (Eutrichapion)
| Eutrichapion (Eutrichapion) | |
| Reitter, 1916 | |
.jpg) Eutrichapion ervi | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Apioninae |
| Nadplemię |
Apionitae |
| Plemię |
Apionini/Oxystomatini |
| Podplemię |
Oxystomatina |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Eutrichapion (Eutrichapion) |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Attelabus viciae Paykull, 1800 | |
Eutrichapion (Eutrichapion) – podrodzaj chrząszczy z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae.
Morfologia
Chrząszcze o ubarwieniu czarnym włącznie z pokrywami. Oskórek jest wyraźnie owłosiony[1].
W widoku bocznym ryjek samca ma prostą krawędź grzbietową. Czułki u obu płci mają trzonki o długości wynoszącej od 1 do 1,4 szerokości ryjka w miejscu ich osadzenia[1].
Kwadratowa do półkolistej tarczka ma nagą powierzchnię. Pokrywy cechują się obecnością szczecinki wyspecjalizowanej na tylnym końcu dziewiątego międzyrzędu, nieprzeciągniętym dozewnętrznie rzędem drugim oraz połączonymi u szczytu rzędami trzecim i czwartym. Przednie odnóża samca mają niezmodyfikowane golenie[1].
Genitalia samca mają płaty parameroidalne o szerokiej błoniastej części wierzchołkowej gęsto porośniętej szczecinkami mikroskopowymi oraz o zesklerotyzowanej części nasadowej zaopatrzonej w od pięciu do ośmiu szczecinek makroskopowych, dochodzących co najwyżej do wierzchołka płata. Wydłużony środkowy płat edeagusa (prącie) ma wierzchołek w widoku bocznym odgięty. Endofallus ma w części wierzchołkowej trzy grupki gęsto upakowanych ząbków, a w części nasadowej fałd wzmacniający jest rozwinięty szczątkowo lub całkiem zanikły[1].
Ekologia i występowanie
Owady te są fitofagami żerującymi na bobowatych z plemienia Viciae[1].
Podrodzaj holarktyczny, ale tylko jeden występuje w nearktycznej Ameryce Północnej, wszystkie zaś reprezentowane są w Palearktyce. W Europie stwierdzono trzy gatunki[2], z których dwa wykazano z Polski – E. ervi i E. viciae[3][2].
Taksonomia
Takson ten wprowadzony został w 1916 roku przez Edmunda Reittera w randze podrodzaju w obrębie rodzaju Apion. Gatunkiem typowym autor ów wyznaczył Attelabus viciae[1][4][2]. W 1990 roku Miguel A. Alonso-Zarazaga wyniósł Eutrichapion do rangi rodzaju i podzielił go na pięć podrodzajów, w tym omawiany nominatywny[1].
Do podrodzaju zalicza się siedem opisanych gatunków[5]:
- Eutrichapion ervi (W. Kirby, 1808)
- Eutrichapion hingstoni (Balfour-Browne, 1944)
- Eutrichapion meditabundum (Faust, 1890)
- Eutrichapion mystriophorum Alonso-Zarazaga, 1994
- Eutrichapion rectirostre (Schilsky, 1906)
- Eutrichapion tomiense (Bajtenov, 1979)
- Eutrichapion viciae (Paykull, 1800)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
- 1 2 3 Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 165-166, ISBN 978-87-88757-93-4.
- ↑ genus: Eutrichapion E. Reitter, 1916. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2025-01-20].
- ↑ M.A. Alonso-Zarazaga, C.H.C. Lyal: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona: Entomopraxis, 1999, s. 59.
- ↑ genus Eutrichapion Reitter, 1916. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-01-20].