Fataluku (lud)
.jpg) | |
| Populacja |
10 tys. |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo (katolicyzm) |
| Pokrewne | |
Fataluku, także: Dagada (Dagoda) – lud zamieszkujący północno-wschodnią część Timoru Wschodniego. Ich populacja wynosi ok. 10 tys. osób[1].
Ich głównym językiem jest język fataluku z rodziny transnowogwinejskiej. Posługują się także językiem tetum oraz indonezyjskim[2]. Wyznają wierzenia tradycyjne oraz katolicyzm. Są wewnętrznie zróżnicowani, dzielą się na szereg grup subetnicznych[1]. Pod względem kulturowym nie są zasadniczo odrębni od sąsiednich ludów austronezyjskich[3][4]. Lokalna tradycja głosi, że przybyli na Timor z wysuniętych na wschód wysp Kei[5].
Rodzima nazwa tej grupy etnicznej to „Fataluku”[1]. Określenie „Dagada” to prawdopodobnie nazwa pochodzenia obcego[6][7].
Tradycyjne zajęcia Fataluku to m.in. uprawa roli (uprawa ryżu, kukurydzy, roślin korzeniowych i bulwiastych, roślin strączkowych), hodowla zwierząt (bawoły, konie, świnie, kozy, kury) oraz rzemiosło (kowalstwo, tkactwo, plecionkarstwo)[1].
Organizacja społeczna ma charakter patrylinearny. Poligynia jest powszechna[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Michaił Anatoljewicz Czlenow, Fatałuku, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 577, ISBN 978-5-85270-155-8, OCLC 40821169 [dostęp 2025-01-29] (ros.).
- ↑ Tyler M. Heston, The segmental and suprasegmental phonology of Fataluku, praca doktorska, Uniwersytet Hawajski w Mānoa, 2015, s. 3, 5, OCLC 1257952306 [dostęp 2020-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-05] (ang.).
- ↑ Schapper, Huber i van Engelenhoven 2012 ↓, s. 200.
- ↑ McWilliam 2007 ↓.
- ↑ Klamer, Reesink i van Staden 2008 ↓, s. 109.
- ↑ van Engelenhoven i Huber 2020 ↓, s. 349.
- ↑ McWilliam 2007 ↓, przyp. 16, s. 360.
Bibliografia
- Aone van Engelenhoven, Juliette Huber, East Fataluku, [w:] Antoinette Schapper (red.), The Papuan languages of Timor-Alor-Pantar: Sketch grammars, t. 3, Berlin–Boston: De Gruyter, 2020 (Pacific Linguistics 660), s. 347–426, DOI: 10.1515/9781501511158-006, ISBN 978-1-5015-1115-8, OCLC 891357350 (ang.).
- Marian Klamer, Ger Reesink, Miriam van Staden, East Nusantara as a linguistic area, [w:] Pieter Muysken (red.), From Linguistic Areas to Areal Linguistics, Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2008 (Studies in Language Companion Series 90), s. 95–149, DOI: 10.1075/slcs.90.03kla, ISBN 978-90-272-3100-0, OCLC 648344504 (ang.).
- Andrew McWilliam, Austronesians in Linguistic Disguise: Fataluku Cultural Fusion in East Timor, „Journal of Southeast Asian Studies”, 38 (2), 2007, s. 355–375, ISSN 0022-4634, OCLC 6015480752, JSTOR: 20071837 (ang.).
- Antoinette Schapper, Juliette Huber, Aone van Engelenhoven, The historical relation of the Papuan languages of Timor and Kisar, [w:] Harald Hammarström, Wilco van der Heuvel (red.), History, Contact and Classification of Papuan Languages, Port Moresby: Linguistic Society of Papua New Guinea, 2012 (Language and Linguistics in Melanesia, Special Issue: On the History, Contact & Classification of Papuan Languages – Part I), s. 192–240 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-26] (ang.).