Figaro 3291

Figaro 3291^[1]

Typ	lampowy, monofoniczny
Producent	ZRK
Państwo	Polska
Lata produkcji	1960[2]
Dane techniczne
Zakresy fal
Fale długie	165–280 kHz
Fale średnie	535–1600 kHz
Fale krótkie	6–12 MHz
Inne
Moc wzmacniacza	1 W przy h≤7%
Napięcie zasilania	220 V
Pobór mocy (sieć)	30 VA
Wymiary	260×180×130 mm[2]
Masa	3 kg[2]

Figaro 3291 – polski radioodbiornik lampowy produkowany w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Został zaprojektowany na zamówienie polityczne w 1958, po 3 miesiącach prac – zgodnie z wytycznymi władz PRL jako „popularny, tani, nowoczesny i oszczędny odbiornik radiowy”. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich i krótkich. Posiada wbudowaną antenę ferrytową, wyjście antenowe i obrotowy przełącznik zakresów na bocznej ścianie. Układ odbiornika (superheterodynowy, zastosowany później w Rozynie), zasilany jest z autotransformatora i zawiera 3 lampy elektronowe (ECH81, EBF89 i ECL82) i prostownik selenowy (SPS5A).

Figaro N – wersja odkłócona, układ elektryczny identyczny jak w Rozynie N.

Figaro Special – zastosowana obudowa była zbliżona do zastosowanej w odbiorniku Rozyna (wymiary: 290×140×190 mm) z anglojęzycznymi opisami na tylnej ścianie, dodano gniazdo głośnikowe (dla głośnika o impedancji 5 Ω) i możliwość zasilania prądem zmiennym o częstotliwości 60 Hz. Prawdopodobnie wersja eksportowa^[3].

Figaro II-2/4A – posiadał inny zestaw lamp (3S4T, 1S5T, 1T4T, 1R5T, DM70).^[4]

• J. Trusz, W. Trusz, Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony I: Opisy i dane techniczne, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, wyd. 2, Warszawa, 1974
• http://www.oldradio.pl/karta.php?numer=11