Goplana LUX
| Typ |
lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji |
1966[2] |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie |
150–285 kHz |
| Fale średnie |
525–1605 kHz |
| Fale krótkie |
5,95–16 MHz |
| UKF |
64,5–73 MHz |
| Czułość użytkowa | |
| Fale długie |
150 μV |
| Fale średnie |
150 μV |
| Fale krótkie |
200 μV |
| UKF |
30 μV |
| Inne | |
| Moc wzmacniacza |
1,7 W przy h≤10% |
| Napięcie zasilania |
220 V |
| Pobór mocy (sieć) |
ok. 60 VA |
| Wymiary |
660 x 265 x 170 mm[2] |
Goplana LUX – polski monofoniczny, średniej klasy radioodbiornik, zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1966 r. Wytwarzany w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka
Układ odbiornika (superheterodynowy) o siedmiu obwodach strojonych, zawiera 5 lamp elektronowych (ECC85, ECH81, EBF89, ECL86 i EM84) i 2 diody germanowe (DOG-53).
Zakresy zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego[3]. Zastosowano klawiszową, skokową, regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Odbiornik może być używany jako wzmacniacz dla zewnętrznego gramofonu, źródła sygnału.
Posiada antenę ferrytową, dwa gniazda antenowe (dla zewnętrznej anteny dla zakresów DSK oraz dla anteny dipolowej na zakres UKF o impedancji 300 omów), gniazdo uziemienia, gniazdo DIN wspólne dla magnetofonu i gramofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Radio i telewizja, WNT, Warszawa 1971
- 1 2 Karta katalogowa nr 357. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-28]. (pol.).
- 1 2 Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.