Francesco Pignatelli
| Kardynał biskup | ||
![]() | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1652 | |
| Data i miejsce śmierci |
5 grudnia 1734 | |
| Arcybiskup Neapolu | ||
| Okres sprawowania |
19 lutego 1703–5 grudnia 1734 | |
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | ||
| Okres sprawowania |
25 czerwca 1726–5 grudnia 1734 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
27 września 1683 | |
| Sakra biskupia |
3 października 1683 | |
| Kreacja kardynalska |
17 grudnia 1703 | |
| Kościół tytularny |
SS. Marcellino e Pietro (11 lutego 1704) | |
| Data konsekracji |
3 października 1683 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Giuseppe Bologna | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Francesco Pignatelli (ur. 6 lutego 1652 — zm. 5 grudnia 1734) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził z wicekrólestwa Neapolu. W 1665 wstąpił do zakonu teatynów. W 1684 dzięki rekomendacji króla Hiszpanii Karola II został arcybiskupem Tarentu. Nuncjusz apostolski w Polsce od marca 1700 do lutego 1703, kiedy został arcybiskupem Neapolu. Był krewnym papieża Innocentego XII (1691-1700), jednak nominację kardynalską otrzymał dopiero od jego następcy Klemensa XI w grudniu 1703. Początkowo był kardynałem prezbiterem tytułu SS. Marcellino e Pietro, ale w 1719 uzyskał promocję do rangi kardynała biskupa Sabiny, a następnie Frascati (1724) i Porto e Santa Rufina (1725), pozostając jednocześnie arcybiskupem Neapolu. Uczestniczył w konklawe 1721, konklawe 1724 i konklawe 1730. Dziekan Kolegium Kardynalskiego od 25 czerwca 1726. Zmarł w Neapolu w wieku 82 lat, został pochowany w neapolitańskim kościele teatynów.

