G1 Climax

G1 (Grade One) Climax – turniej w profesjonalnym wrestlingu organizowany przez japońską federację New Japan Pro-Wrestling i organizowany co roku w sierpniu. Choć w przeszłości czasem odbywał się zgodnie z systemem pucharowym, zazwyczaj stosuje się w nim dwublokowy system kołowy, gdzie zwycięzcy dwóch bloków walczą ze sobą w finale. Zwycięzcę każdego bloku wyłania się na podstawie liczby punktów zdobytych w poszczególnych walkach – 2 punkty za zwycięstwo, 1 za remis i 0 za przegraną.

New Japan Pro-Wrestling prowadziła coroczny turniej od 1974 roku, choć używano wówczas innych nazw. Od 1974 do 1977 roku nazywano World League (pl. Światowa Liga). Ta nazwa nawiązywała do turnieju World (Big) League (pl. Światowa (Wielka) Liga) odbywającego się od 1959 do 1972 roku i organizowanego przez Japan Pro Wrestling Alliance, rozwiązaną w 1973 roku pierwszą japońską organizację wrestlingową^{[1][2][3][4][5]}. Od 1978 do 1982 turniej nosił nazwę MSG League^{[6][7][8][9][10]}, a od 1983 do 1988 International Wrestling Grand Prix (IWGP) League. Pierwszy zwycięzca IWGP, Hulk Hogan, został nagrodzony pasem mistrzowskim, jednak nie był to początek głównego mistrzostwa organizacji, czyli IWGP Heavyweight Championship (ten tytuł został ustanowiony w 1987)^{[5][11][12][13][14][15]}. Do 1988 roku na najważniejszego zawodnika w turnieju kreowany był sam założyciel NJPW, Antonio Inoki. W 1989 roku zawody odbyły się pod nazwą World Cup Tournament i brali w nim udział także wrestlerzy ze Związku Radzieckiego^[5][16]. W 1990 turniej się nie odbył.

Od 1991 roku, po tym jak pozycja Inokiego w show osłabła, turniej przyjął ostatecznie nazwę G1 Climax, a jego celem stało się promowanie najlepszych zawodników wagi ciężkiej w dwu-blokowym turnieju o systemie kołowym, gdzie zwycięzcy dwóch bloków spotykają się w finale^[5][17]. Władze NJPW oficjalnie nie uznają poprzednich turniejów jako prekursor gal G1 Climax^[18]. Pierwszy G1 Climax trwał od 7 do 11 sierpnia 1991 w hali Ryōgoku Kokugikan w Tokio. Zwycięzca turnieju niebędący mistrzem otrzymuje szansę na walkę o pas IWGP Heavyweight Championship. Od 2012 roku nagrodą jest kontrakt „Tokyo Dome IWGP Heavyweight Championship challenge rights certificate” na pojedynek o mistrzostwo na największym corocznym styczniowym wydarzeniu w NJPW, Wrestle Kingdom^[5][19][20]. Tak jak w przypadku kontraktu Money in the Bank federacji WWE, zawodnik posiada certyfikat w walizce, której broni do końca roku^[21][22]. Od czasu wprowadzenia tej zasady żaden zawodnik nie utracił kontraktu^[23]. W 2015 roku liczba turniejowych walk przypadających na dzień została zmniejszona, dając wrestlerom więcej czasu na odpoczynek między pojedynkami i wydłużając czas odbywania się pay-per-view do czterech tygodni^[24].

Turniej G1 Climax pozwala federacji na promowanie nowych zawodników, na przykład poprzez walki legend z młodszymi wrestlerami. Pierwszy turniej specyficznie wypromował takich wrestlerów jak Keiji Mutoh, Masahiro Chono czy też Shinya Hashimoto^[25].

W porównaniu do turnieju New Japan Cup, w G1 Climax może wziąć udział panujący IWGP Heavyweight Champion. Pomimo częstego bycia wyznaczanym jako faworyt, IWGP Heavyweight Champion dotarł do finału tylko pięć razy. Finał edycji z 1995 wygrał mistrz Keiji Mutoh. Próbował powtórzyć ten sukces cztery lata później, lecz przegrał w finale z Manabu Nakanishim. Oprócz tego do finału dotarli mistrzowie Kensuke Sasaki w 2000, Kazuyuki Fujita w 2005 i Yuji Nagata w 2007. Mutoh i Sasaki są jedynymi, którzy wygrali turniej będąc IWGP Heavyweight Championem^[26]. Antonio Inoki wygrał rekordowo dziesięć edycji turnieju, zaś Masahiro Chono wygrał rekordowo pięć turniejów spod szyldu „G1 Climax”. Hiroyoshi Tenzan wziął udział rekordowo 21 razy.

W 1974 roku World League trwała od 5 kwietnia do 8 maja. W turnieju uczestniczyło 16 wrestlerów podzielonych na dwa bloki wg etniczności – 8 Japończyków i 8 gaijin. W pierwszej rundzie każdy Japończyk walczył z każdym gaijinem, a każdy gaijin walczył z każdym Japończykiem. Po czterech finalistów z obu grup awansowało do drugiej rundy, która odbywała się w systemie kołowym. Ponieważ trzej finaliści drugiej rundy zdobyli tyle samo punktów, odbyła się też runda dogrywek w systemie kołowym^[1][28].

W 1975 roku World League trwała od 4 kwietnia do 16 maja. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 16 wrestlerów. Ponieważ czwórka finalistów zdobyła drugie miejsce ex aequo odbyła się też runda dogrywek. Zwycięzca dogrywek walczył ze zwycięzcą pierwszej rundy^[2][28].

W 1976 roku World League trwała od 2 kwietnia do 11 maja. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 14 wrestlerów. Ponieważ trójka finalistów zdobyła drugie miejsce ex aequo, czołowy finalista pierwszej rundy automatycznie przechodził do rundy finałowej, a trzej kolejni walczyli o miejsce w finale w rundzie, która odbywała się w systemie kołowym^[3][28].

W 1977 roku World League trwała od 21 kwietnia do 30 maja. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 11 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[4][28].

W 1978 MSG League trwała od 21 kwietnia do 30 maja. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 9 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[6][28].

W 1979 MSG League trwała od 27 kwietnia do 7 lipca. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 10 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[7][28].

W 1980 MSG League trwała od 25 kwietnia do 5 czerwca. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 10 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[8][28].

W 1981 MSG League trwała od 8 maja do 4 czerwca. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 11 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[9][28].

W 1982 MSG League trwała od 4 marca do 1 kwietnia. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 14 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale^[10][28].

W 1983 International Wrestling Grand Prix trwał od 6 maja do 2 czerwca. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 10 wrestlerów. Dwaj zawodnicy, którzy zdobyli najwięcej punktów walczyli ze sobą w finale. Zwycięzca został nagrodzony pasem IWGP Heavyweight Championship, ale nie było to ustanowione później główne mistrzostwo NJPW o tej samej nazwie^[11][28].

W 1984 International Wrestling Grand Prix trwało od 11 maja do 14 czerwca 1984. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 12 wrestlerów. Był to pierwszy turniej w tej serii, który skończył się na pierwszej rundzie, nie było rundy finałowej^[12][28].

W 1985 International Wrestling Grand Prix trwał od 10 maja do 15 czerwca. W turnieju wzięło udział 13 wrestlerów i był to pierwszy turniej w tej serii, który odbył się w całości w systemie pucharowym^[13][28].

W 1986 International Wrestling Grand Prix trwał od 16 maja do 19 czerwca. W zawodach brało udział 14 zawodników. Turniej wrócił do swoich korzeni – w pierwszej rundzie wrestlerzy walczyli w dwóch blokach i w systemie kołowym, a czterech finalistów przechodziło do drugiej rundy, w której obowiązywał system pucharowy^[14][28].

W 1987 Wrestling Grand Prix trwał od 11 maja do 14 czerwca. W turnieju wzięło udział 14 wrestlerów. W pierwszej rundzie wrestlerzy walczyli w dwóch blokach i w systemie kołowym. Dwaj finaliści pierwszej rundy walczyli ze sobą w finale. Zwycięzca został pierwszym posiadaczem IWGP Heavyweight Championship^[15][28].

W 1988 International Wrestling Grand Prix trwał od 15 lipca do 29 lipca. W turnieju obowiązywał system kołowy i wzięło w nim udział 5 wrestlerów. Zwycięzca został głównym pretendentem do mistrzostwa IWGP Heavyweight Championship posiadanego wówczas przez Tatsumiego Fujinamiego. Walka o tytuł odbyła się 8 sierpnia^[27].

W 1989 World Cup Tournament trwał od 24 listopada do 7 grudnia. W turnieju wzięło udział 20 wrestlerów, którzy waliczyli w czterech blokach po 5 osób w systemie kołowym. Ósemka finalistów przechodziła do kolejnej rundy, w której obowiązywał system pucharowy^[5][16].

W 1991 G1 Climax trwał od 7 sierpnia do 11 sierpnia. W turnieju wzięło udział 8 wrestlerów, którzy waliczyli w dwóch blokach po 4 osoby w systemie kołowym. Ponieważ w bloku B dwóch finalistów zdobyło tyle samo punktów, odbyła się dogrywka. Zwycięzcy obu bloków zmierzyli się w rundzie finałowej^[28][29].

W 1992 roku w G1 Climax wzięło udział 16 osób. W turnieju obowiązywał system pucharowy. Toczył się o zawieszone mistrzostwo NWA World Heavyweight Championship. Trwał od 6 do 12 sierpnia^[28][31].

W 1993 roku w G1 Climax wzięło udział 16 osób. W turnieju obowiązywał system pucharowy. Trwał od 3 do 7 sierpnia^[28]. W turnieju wzięli udział Hiromichi Fuyuki, Ashura Hara, Takashi Ishikawa i The Great Kabuki z federacji WAR, a także Yoshiaki Fujiwara z federacji Pro Wrestling Fujiwara Gumi^[32][82].

W 1994 roku do G1 Climax powrócił dwublokowy system kołowy oraz runda finałowa dla zwycięzców obu bloków. Turniej trwał od 3 do 7 sierpnia^[28]. Gościnnie wystąpili Yoshiaki Fujiwara z federacji Pro Wrestling Fujiwara Gumi oraz Yoshiaki Tatsu z federacji Social Progress Wrestling Federation (SPWF)^[33].

W 1995 G1 Climax trwał od 11 do 15 sierpnia. W turnieju wzięło udział 8 wrestlerów, którzy waliczyli w dwóch blokach po 4 osoby w systemie kołowym. Czwórka finalistów przechodziła do kolejnej rundy, w której obowiązywał system pucharowy^[28][34].

W 1996 G1 Climax trwał od 2 do 6 sierpnia. W turnieju wzięło udział 10 wrestlerów. W pierwszej rundzie wrestlerzy walczyli w dwóch blokach i w systemie kołowym. Zwycięzcy obu bloków walczyli ze sobą w finale^[28]. Podczas turnieju Jinri Hirata odniósł kontuzję w walce z Kensuke Sasakim, przez co musiał zrezygnować z dalszych występów^[35].

W 1997 roku G1 Climax twał od 1 do 3 sierpnia, a wzięło w nim udział 14 osób. W turnieju obowiązywał system pucharowy. Kensuke Sasaki i Buff Bagwell automatycznie przeszli do ćwierćfinału^[28][36].

W 1998 roku G1 Climax twał od 31 lipca do 2 sierpnia i wzięło w nim udział 16 osób. W turnieju obowiązywał system pucharowy^[28]. Gościnnie wziął udział Genichiro Tenryu, który tego roku opuścił federację WAR^[37].

W 1999 roku G1 Climax trwał od 10 do 15 sierpnia. Wzięło w nim udział 12 osób, a w turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Ponieważ w bloku A dwie osoby zajęły pierwsze miejsce ex aequo, odbyła się też dogrywka. Zwycięzcy obu bloków walczyli ze sobą w finale^[28][38].

W 2000 roku G1 Climax trwał od 7 do 13 sierpnia. Wzięło w nim udział 20 osób, a w turnieju obowiązywał czteroblokowy system kołowy. Ponieważ w blokach A i C po dwie osoby zajęły pierwsze miejsce ex aequo, odbyły się też dogrywki. Zwycięzcy każdego z bloków walczyli ze sobą w rundzie, w której obowiązywał system pucharowy. Wprowadzono nowy system puktacyjny: 1 punkt za zwycięstwo i 0 za remis lub przegraną. Podczas gali pierwszy raz wystąpili zawodnicy dywizji junior heavyweight: posiadacz tytułu IWGP Junior Heavyweight Championship Tatsuhito Takaiwa oraz były mistrz Jyushin Thunder Liger^[39].

W 2001 roku G1 Climax trwał od 4 do 12 sierpnia. Wzięło w nim udział 12 osób. W turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Po dwóch najlepszych zawodników z każdego bloku przechodziło do rundy, w której obowiązywał system pucharowy. W turnieju wystąpili Jyushin Thunder Liger i Minoru Tanaka z dywizji junior heavyweight^[40].

W 2001 roku G1 Climax trwał od 3 do 11 sierpnia. Wzięło w nim udział 12 osób. W turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Po dwóch najlepszych zawodników z każdego bloku przechodziło do rundy, w której obowiązywał system pucharowy. Ponieważ w bloku B dwie osoby zajęły drugie miejsce ex aequo odbyła się też dogrywka^[39].

W 2003 roku G1 Climax trwał od 10 do 17 sierpnia. Wzięło w nim udział 12 osób. W turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Po dwóch najlepszych zawodników z każdego bloku przechodziło do rundy, w której obowiązywał system pucharowy. Ponieważ w bloku B dwie osoby zajęły drugie miejsce ex aequo odbyła się też dogrywka. Gościnnie w turnieju wzięli udział Jun Akiyama z federacji Pro Wrestling Noah oraz niezależny wrestler Yoshihiro Takayama^[42].

W 2004 roku G1 Climax trwał od 7 do 15 sierpnia. Wzięło w nim udział 16 osób. W turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Po dwóch najlepszych zawodników z każdego bloku przechodziło do rundy, w której obowiązywał system pucharowy. Ponieważ w bloku A 6 osób zajęło pierwsze miejsce ex aequo odbyła się też seria dogrywek. Od tej edycji zaczęła panować zasada, że za podwójne wyliczenie pozaringowe lub podwójną dyskwalifikację obaj zawodnicy otrzymują zero punktów^[43].

¹ Walka zakończyła się podwójnym wyliczeniem pozaringowym, więc Chono i Nakamura nie otrzymali punktów.

W 2005 roku G1 Climax trwał od 4 do 16 sierpnia. Wzięło w nim udział 16 osób. W turnieju obowiązywał dwublokowy system kołowy. Po dwóch najlepszych zawodników z każdego bloku przechodziło do rundy, w której obowiązywał system pucharowy^[44].